به گزارش حلقه وصل، اطلاعات مربوط به این مورد که یک زن میانسال با نژادی مختلط بود در کنفرانس رتروویروس‌ها و عفونت‌های فرصت طلب در دنوِر ارائه شد. این اولین باری است که از خون بندناف استفاده شده است، رویکردی جدید که می‌تواند این درمان را برای افراد بیشتری قابل دسترس کند.
این زن از زمان دریافت خون بند ناف برای درمان سرطان خون تاکنون و به مدت ۱۴ ماه عاری از هرگونه ویروس و در حال بهبود بوده و نیازی به درمان‌های قوی اچ‌آی‌وی(HIV) موسوم به درمان‌های ضد ویروسی نداشته است.
دو مورد دیگری که از این بیماری بهبود یافته بودند دو مرد هستند که یکی از آنها سفید پوست و دیگری لاتین است. آنها سلول‌های بنیادی یک فرد بالغ را دریافت کردند.
شارون لوین(Sharon Lewin)، رئیس منتخب انجمن بین‌المللی ایدز در بیانیه‌ای گفت: این سومین گزارش از درمان در این شرایط و اولین مورد از درمان یک زن مبتلا به اچ‌آی‌وی است.
این مورد بخشی از یک مطالعه بزرگ‌تر تحت حمایت ایالات متحده است که توسط دکتر ایوون برایسون(Yvonne Bryson) از دانشگاه کالیفرنیا لس‌انجلس و دکتر دبورا پرساود(Deborah Persaud) از دانشگاه جان هاپکینز در بالتیمور انجام شده است. هدف این مطالعه دنبال کردن ۲۵ فرد مبتلا به اچ‌آی‌وی است که تحت درمان پیوند سلول‌های بنیادی به دست آمده از خون بند ناف قرار گرفته‌اند.
بیماران در این آزمایش ابتدا تحت شیمی درمانی قرار می‌گیرند تا سلول‌های ایمنی سرطانی از بین بروند. سپس پزشکان سلول‌های بنیادی را از افراد دارای جهش ژنتیکی خاص به آنها پیوند می‌زنند. سلول‌های این افراد دارای جهش فاقد گیرنده‌های مورد استفاده ویروس برای آلوده کردن سلول است و دانشمندان بر این باورند که بیماران پس از این درمان، سیستم ایمنی مقاوم در برابر اچ‌آی‌وی ایجاد می‌کنند.
لوین می‌گوید که پیوند مغز استخوان استراتژی مناسبی برای درمان اکثر افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی نیست. این گزارش نشان می‌دهد که درمان اچ‌آی‌وی امکانپذیر است و ژن‌درمانی استراتژی مناسبی برای این کار است.
این مطالعه نشان می‌دهد که یکی از عناصر مهم برای موفقیت آمیز بودن درمان، پیوند سلول‌های مقاوم در برابر اچ‌آی‌وی است. پیس از این دانشمندان باور داشتند که عوارض جانبی رایج پیوند سلول‌های بنیادی موسوم به بیماری پیوند در مقابل میزبان(graft-versus-host disease) که در آن سیستم ایمنی اهدا کننده به سیستم‌ایمنی گیرنده حمله می‌کند می‌تواند در درمان احتمالی نقش داشته باشد.
لوین می‌گوید: در مجموع این سه مورد به شناسایی اجزاء مختلف پیوند که می‌توانند کلید رسیدن به درمان باشند، کمک می‌کنند.