به گزارش حلقه وصل، یک تیم از دانشمندان بین المللی دستگاهی را با استفاده از سلول‌های بنیادی انسان ایجاد کرده اند که به صورت ایمپلنت در بدن قرار گرفته و به صورت خودکار می‌تواند به بیماران دیابت نوع یک کمک کند تا سطح قند خون خود را در حالت عادی و نرمال نگه دارند.
بدن افراد مبتلا به دیابت نوع یک، انسولین Ungh، هورمونی که به بدن کمک می‌کند تا قند (گلوکز) را به انرژی تبدیل کند، تولید نمی‌کنند؛ بنابراین این افراد باید تزریق انسولین را به صورت منظم اغلب بین دو تا چهار بار در روز، برای تنظیم میزان قند خون خود، انجام دهند. در حال حاضر، دانشمندان سلول‌هایی را تولید کرده اند که بیش از یک سال پس از لانه گزینی در بدن بیمار، انسولین تولید می‌کنند.
پروفسور ادکو دی کونیگ (Eelco de Koning) از دانشگاه لیدن هلند در این رابطه گفت: «امکان عرضه نامحدود سلول‌های تولید کننده انسولین به افرادی که با دیابت نوع یک زندگی می‌کنند، امیدوار کننده است.» به گزارش سیناپرس، محققان این ایمپلنت را که از سلول‌های بنیادی پلورپتنت انسان ساخته شده، در ۲۶ بیمار مبتلا به دیابت نوع یک آزمایش کردند. در حالی که آن‌ها اثر بالینی روی سطح قند خون بیماران نداشتند، ایمپلنت‌ها با موفقیت انسولین را تولید کردند.
پروفسور کونیگ یادآور شد: علیرغم فقدان اثرات بالینی متقارن، این مطالعه یک نقطه عطف مهم در زمینه درمان‌های جایگزینی سلول‌های مبتنی بر PSC انسان باقی خواهد ماند، زیرا جزء یکی از اولین تحقیقاتی است که به بقای سلولی و عملکرد یک سال پس از پیوند پرداخته است.
این تیم پژوهشی، کارآزمایی بالینی فاز یک و دو را پس از آنکه ایمپلنت‌ها زیر پوست بیمار قرار گرفت، انجام داده و مشخص شد سلول‌ها به بقای خود ادامه داده و پس از ۲۶ هفته از لانه گزینی، شروع به ترشح انسولین کردند. بیماران دیابتی با ایمپلنت مذکور، ۱۳ درصد زمان بیشتری را در محدوده گلوکز خون سالم صرف کردند و پس از یک سال به ۲۰ درصد انسولین کمتر نیاز داشتند.
دکتر تیموتی کیفر (Timothy Kieffer) از دانشگاه بریتیش کلمبیا کانادا در توضیحاتش گفت: برای اولین بار، ما شواهدی را ارائه می‌دهیم که از PEC-۰۱S حاصل از سلول‌های بنیادی می‌تواند به سلول‌های بتا بالغ، تولید کننده انسولین در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک تبدیل شود. این یافته‌های اولیه سرمایه گذاری آینده و سرمایه گذاری در بهینه سازی درمان‌های سلولی برای دیابت خواهد بود.
در مطالعه دیگری، دانشمندان متوجه شدند که ایمپلنت‌ها با موفقیت در ۶۳ درصد موارد، سه تا ۱۳ ماه پس از لانه گزینی، به طور موفقیت آمیز انسولین ترشح می‌کنند. در حالی که دانشمندان عوارض جانبی بیماران را زیر نظر داشتند، خطر ابتلا به عفونت از ایمپلنت بسیار پایین بود. جالب اینکه خطر ابتلا به عفونت در میان بیمارانی که زخم هایشان به سختی بهبود پیدا می‌کرد، کاهش یافت. البته متخصصان مجبور شدند با کمک جراحی ایمپلنت را از بدن دو نفر از شرکت کنندگان خارج کنند.
دکتر هوارد فای (Howard Foyt) از دانشمندان این پروژه می‌گوید: «این تحقیق به طور قطع، در تعداد کمی از افراد انسانی با دیابت نوع یک انجام شده و نشان می‌دهد که سلول‌های پیش ساخته پانکراس مشتق شده از PSC توانایی زنده ماندن، تشخیص، تمایز و بالغ شدن در جزایر لانگرهانس بدن انسان را دارند.» به گزارش سیناپرس، در صورت موفقیت آمیز بودن آزمایش‌های فاز بعدی این پروژه، می‌توان امیدوار بود که در آینده‌ای نزدیک این ایمپلنت‌ها به صورت گسترده در دسترس بیماران قرار گیرد.
شرح کامل این پژوهش‌ها و یافته‌های حاصل از آن در آخرین شماره مجله سلول‌های بنیادی (Cell Stem Cell) و گزارش‌های سلول پزشکی (Reports Medicine) منتشر شده و قابل دسترس است.