به گزارش حلقه وصل، در حالی هنوز شش ماه هم از روی کار آمدن کابینه ائتلافی «نفتالی بنت» و «یائیر لاپید» در رژیم صهیونیستی نگذشته اما نظرسنجی‌ها از ناامیدی رأی‌دهندگان صهیونیست از این کابینه حکایت دارد.
نظرسنجی جدیدی که توسط کانال ۱۲ تلویزیون رژیم صهیونیستی در فلسطین اشغالی انجام شده، نشان می‌دهد که ائتلاف متشکل از هشت حزب رژیم صهیونیستی که در آن بنت اولین نخست‌وزیر گردشی است، تا حد زیادی منفور شده است.
به نوشته وبگاه «تایمز اسرائیل»، نتایج این نظرسنجی نشان داد که چند گزینه دیگر برای نخست‌وزیری و تشکیل کابینه وجود دارد اما انتخابات سراسری جدید در فلسطین اشغالی به بن‌بست سیاسی که این رژیم را برای حدود دو سال و چهار انتخابات گرفتار کرده، ادامه خواهد داد.
در حالی که کمتر از شش ماه پیش بود که «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر سابق این رژیم از سمت کابینه‌ای کنار گذاشته شد، این نظرسنجی نشان داد که صهیونیست‌ها خواستار بازگشت او به نخست‌وزیری هستند و این تعداد تقریبا دو برابر طرفداران بنت و لاپید است.
بر اساس این نظرسنجی، اگر انتخابات سراسری جدید امروز در فلسطین اشغالی برگزار می‌شد، ۴۵ درصد از رأی‌دهندگان نتانیاهو را ترجیح داده و فقط حدود ۲۵ درصد به بنت یا لاپید را انتخاب می‌کنند.
به نوشته تایمز اسرائیل، در صورت برگزاری انتخابات جدید، نتانیاهو با ۵۷ کرسی برای بلوک احزاب راست‌گرای خود، هنوز راه همواری برای تشکیل کابینه ندارد. در همین حال، ائتلاف فعلی بنت-لاپید چهار کرسی را از دست خواهد داد و به ۵۷ کرسی می‌رسد.
این نظرسنجی نشان داد که از میان وزرای فعلی، «بنی گانتز» وزیر جنگ رژیم صهیونیستی با ۵۵ درصد رضایت از عملکرد کلی وی در مقایسه با ۳۳ درصد نارضایتی، بهترین عملکرد را داشته است. این در حالی است که لاپید به عنوان وزیر خارجه، رضایت ۴۲ درصدی و مخالفت ۴۷ درصدی را به دست آورده است.
بر این اساس، ۴۴ درصد از صهیونیست‌ها نیز گفتند که مخالف ادامه پیدا کردن توافق نخست‌وزیری چرخشی فعلی و نمی‌خواهند لاپید در ماه آگوست ۲۰۲۳ نخست‌وزیر شود.
این در حالی است که پیشتر «گیدئون سعر» وزیر دادگستری این رژیم و رئیس حزب «امید جدید»، طرحی را در پارلمان اسرائیل (کنست) ارائه کرده که به موجب آن نتانیاهو یا هر سیاستمدار دیگری که به جرمی در دادگاه مورد محاکمه قرار بگیرد، نتواند در انتخابات شرکت کرده و نخست‌وزیر شود.
مشتریان نفت ایران در ۷ سال گذشته +فیلم
راز اصرار بر «مذاکره و ملاقات به هر قیمت» چیست؟