به گزارش حلقه وصل، شکست پرسپولیس به الهلال عربستان بسیار دردناک بود. نه صرفا بخاطر یک شکست که اصولا برد و باخت در هر بازی طبیعی است، بلکه بدین خاطر که در مدیریت فوتبال چقدر عقب هستیم و برغم این همه باد در غبغب انداختن که در صدر فوتبال آسیا هستیم اما در زیر ساخت ها و زبان بین المللی فوتبال حرفی برای گفتن نداریم .
در حقیقت این تنها پرسپولیس نبود که به الهلال عربستان باخت ، بلکه فوتبال ایران تحقیر شد تا بلکه این مساله مسوولان را به خودآورده و از رویا پردازی دست بردارند .
اما دلایل این تحقیر؛
۱- ۲۵ هزار طرفدار الهلال در این بازی در ورزشگاه حضور داشتند تا تیم شان را در برابر پرسپولیس یکصدا تشویق کرده و حمایت کنند . آن وقت ما با وجود تمام وعده و وعیدها نمی توانیم( به هر دلیلی) پای ۵ هزار تماشاگر را در روزی که میزبان بازی ملی با کره جنوبی در آزادی بودیم به ورزشگاه باز کنیم . براستی چرا عربستان می تواند و ما نه ؟!
۲- پرسپولیس برای حضور در عربستان ساعت ها در فرودگاه و به دلیل مجوز پرواز نداشتن علاف می شود و با بیش از ۲۴ ساعت تاخیر راهی ریاض می شود تا بعدا معلوم شود که لیست سرخ ها دیر به فدراسیون فوتبال عربستان ارسال شده و afc نیز در جریان این موضوع قرار داشته است. در حقیقت وقتی در یک مساله ساده اداری و مرسوم ریپ می زنیم چه توقعی از دیگران داریم .
۳- براستی چرا عربستان موفق به میزبانی از تیم های ایرانی می شود و باشگاههای ایرانی اندر خم یک کوچه اند ؟! آیا مساله فوتبالی دو کشور کاملا حل شده یا اینکه وقتی نوبت به میزبانی ما می رسد از نو بازی در زمین بی طرف کوک می شود؟!
۴- اکثر قدرت های فوتبالی آسیا ورزشگاههای خود رابه سیستم VAR ویدئو چک مجهز کرده اند و بدیهی است اگر همچنان نسبت به این موضوع غفلت کنیم در آینده نمی توانیم هیچ مسابقه ای را در ایران میزبانی کنیم .
۵- حالا و با پیروزی یکطرفه الهلال بر پرسپولیس، حسابی دستگیرمان می شود که چرا عربستان در حضور ژاپن و استرالیا در صدر گروهش برای حضور در جام جهانی قطر قرار گرفته است . لیگی قوی و حرفه ای که منجر به تشکیل تیم ملی قدرتمندی می شود. در طرف مقابل لیگ باصطلاح حرفه ای ما که با هزاری دوز و کلک از afc مجوز می گیرد ، زیر ساخت های ضعیفی دارد . در کنار نداشتن ورزشگاه اختصاصی ، زمین تمرینی مناسب و دهها آیتم دیگر ، باشگاههای ما به غیر از دو ، سه تیم با سیلی صورت خود را به لحاظ مالی سرخ نگاه داشته و به حیات خود ادامه می دهند . هر چند پرسپولیس طی این سالها دو بار حضور در فینال آسیا را تجربه کرد ، اما وقتی پایه و اساس باشگاه ایراد دارد ، نمی توان انتظار داشت که با موتوری کم حجم با موتوری پرحجم و استاندارد مقابله کرد .
۶- نوع تفکر فوتبالی خود را باید عوض کنیم . فدراسیون فوتبال نیز نمی تواند پای خود را از این ماجرا که چون موضوع به باشگاهها مربوط می شود کنار بکشد .آخر اساس فوتبال باشگاهها هستند که پویایی و قدرتمندی آنان ، رشد و شکوفایی فوتبال ملی را به همراه دارد و نباید نسبت به مولفه های رشد فوتبال بی توجهی کرد .فقط برای یک مورد باید از فدراسیون فوتبال پرسید چرا موضوع کلیدی حق پخش را دنبال نمی کند ؟!
حجت اله اکبر آبادی