به گزارش حلقه وصل، بهزاد غلامپور درباره شرایط این روزهای تیم فوتبال استقلال و حذف از لیگ قهرمانان آسیا، اظهار داشت: همه من را می‌شناسند، نه اهل باج دادن به کسی هستم و نه از هر کسی دفاع می‌کنم. از کسی به غیر خدا نمی‌ترسم. من کنار علی دایی بزرگ کار کردم و هر تیمی بودم با جان و دل و عشق کار کردم و همیشه نان بازوی خودم را خوردم. زمانی که از تمرین برمی‌گشتم هم در خانه سعی می‌کردم تمرین‌های روز را دنبال کنم.
وی با اشاره به صحبت‌هایی که علیه فرهاد مجیدی سرمربی تیم فوتبال استقلال می‌شود، گفت: مجیدی نیازی به پول خرج کردن برای این کار کثیف ندارد که در فضای مجازی ارتش فحاش تشکیل بدهد. او هم محبوبیت دارد و هم شهرت و نیاز مالی ندارد. او کسی است که از جیب خودش به بازیکنان پاداش داد تا تیم برای سربلندی استقلال روحیه داشته باشد. او هر زمان در استقلال نبود هم آرزوی موفقیت برای این تیم داشت. مجیدی استقلال را برای خودش دوست ندارد و این تهمت‌ها به او نمی‌چسبد.
مربی دروازه‌بان‌های تیم فوتبال استقلال خاطرنشان کرد: از صبح زود می‌دیدم که مجیدی دنبال کارهای فنی تیم بود و دست از یادگیری برنمی‌داشت، در واقع او ترسی از یادگیری نداشت. تا کنون هر وقت چه من و چه مجیدی در تیم حضور نداشتیم، منتظر باخت استقلال نبودیم. باید کمی انصاف داشت. فرهاد مجیدی آنقدر کوچک نیست که ارتش فحاش راه بیندازد یا با ان‌شاء‌الله و ماشاالله گفتن تیم را به میدان بفرستد. او با دانش روز و عشق کار می‌کند. مجیدی در همه مراحل سخت به استقلال آمد. پس از استراماچونی آمدن به استقلال کار سختی بود، اما به خاطر عشقش به استقلال قبول کرد سرمربی این تیم شود.
غلامپور یادآور شد: من این موضوع را از نزدیک لمس کردم و واقعاً برای این الفاظ بی‌معنی در قبال مجیدی متعجب هستم، کسی که هر وقت وارد استادیوم می‌شد چه در استقلال بود و چه حضور نداشت، همه هواداران برای او از جای‌شان بلند می‌شدند. مجیدی نیازی به این کارهای کثیف ندارد. برای من مهمتر از پول این است که کنار کسی کار کنم که سلامت باشد. حتی بارها دیدم که توان شکستن دل کسی را ندارد. واقعاً متأسفم برای این تهمت‌های ناروا که به مجیدی می‌زنند.
وی در مورد شکست استقلال برابر الهلال عربستان در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا گفت: در عربستان همه بسیج شدند الهلال برنده شود، در ایران نیز همه بسیج شدند استقلال شکست بخورد! آقایان، مجیدی آدم حسودی نبود که منتظر شکست کسی باشد.