او جمعی از خوب های لیگ را به تیم ملی دعوت کرده تا لابد این پیام را به خیلی ها برساند بیخود و بی جهت برای تماشای بازی های لیگ به این ورزشگاه و آن ورزشگاه سرک نمی کشد و ادای آدم های خوب را در نمی آورد.
تفکیک بازیکنان دعوت شده به تیم ملی به لحاظ پست های تخصصی آن، یک مطالعه سرسری نیاز دارد:
دروازه‌بان: سیدحسین حسینی (استقلال)، محمدرضا اخباری (تراکتور)
مدافعان: صابر حردانی (فولاد)، عارف آقاسی (فولاد - استقلال)، آرمین سهرابیان (گل‌گهر)، محمدحسین مرادمند (استقلال)، امید نورافکن (سپاهان)، سعید آقایی (پرسپولیس)، سیاوش یزدانی (استقلال)
هافبک ها: مهدی تیکدری (تراکتور - گل‌گهر)، احمدرضا زنده روح (گل‌گهر)، فرشید اسماعیلی (استقلال)، وحید امیری (پرسپولیس)، مهدی ترابی (پرسپولیس)، میلاد سرلک (پرسپولیس)، محمد کریمی (پرسپولیس)، زبیر نیک نفس (فولاد - استقلال)، فرشاد احمدزاده (فولاد - سپاهان)، یاسین سلمانی (سپاهان)
مهاجمان: مهدی عبدی (پرسپولیس)، ارسلان مطهری (استقلال)، شهریار مغانلو (پرسپولیس - سپاهان)
***
این بار دقت بیشتری روی انتخاب بهترین های لیگ مشاهده می کنیم؛ تعدادی از این بازیکنان باید مزد فنی زحماتشان را می گرفتند و لااقل تجربه یک بار دعوت به تیم ملی را پیدا می کردند؛ حتی بازیکنان فولاد که سهمیه آنها لحاظ شده است.
با این همه وقتی وارد بازی های حساس و مهم تیم ملی می شویم و از دیدارهای تدارکاتی مانند «سوریه» عبور می کنیم و مثلا مقابل کره جنوبی به میدان می رویم؛ انتخاب اسکوچیچ برای انتخاب نهایی ملی پوشان و ترکیب اصلی تیم ملی چیست؟
این ترکیب تیم ملی ایران مقابل عراق در یکی از مهمترین و حساس ترین بازی های تیم ملی است که منجر به پیروزی ما هم شد:
علیرضا بیرانوند، شجاع خلیل زاده، محمدحسین کنعانی زادگان، صادق محرمی، احسان حاج صفی، احمد نوراللهی، سعید عزت اللهی، علیرضا جهانبخش، علی قلی زاده، مهدی طارمی و سردار آزمون.
ملاحظه می کنید که در هر شرایطی لژیونرها و بازیکنانی که در خارج حضور دارند شانس بیشتری برای ورود به ترکیب اصلی پیدا می کنند و این مسئله هیچ ربطی هم به تغییر کادرفنی در تیم ملی ندارد؛ در زمان کی روش چنین بود و در دوران اسکوچیچ هم بعید است در بازی های مهم و سرنوشت ساز این سیاست دستخوش تغییر و تحول شود.