سرویس ورزش حلقه وصل - با پایان لیگ برتر بیستم، بازار جابجایی بازیکنان مختلف بین تیم ها و تمدید قراردادها گرم شده و هر روز شاهد حضور برخی بازیکنان در باشگاه ها هستیم.
هرچند فصل نقل و انتقالات تازه آغاز شده و تا حدود دو ماه دیگر ادامه دارد اما مدیران باشگاه ها از همین ابتدا به سرعت تقویت تیم و جذب بازیکن را سرلوحه کار خود قرار داده اند. حساسیت رسانه ها و هواداران روی اخبار استقلال و پرسپولیس که تا چند روز دیگر باید در لیگ قهرمانان آسیا به میدان بروند بیشتر است و روزی نیست که شاهد اخباری داغ و حاشیه ای از این دو تیم نباشیم.
فارغ از هر گرایش رنگی، معمولا گفته می شد آرزوی هر بازیکنی حضور در یکی از این دو تیم پایتخت است و یکی از راه های رسیدن به پیراهن تیم ملی یا لژیونر شدن بازی در استقلال یا پرسپولیس خواهد بود، که البته با این همه توجه و حواشی و اخباری که رسانه ها از این دو تیم دارند این قضیه پر بیراه هم نبوده است. مگر غیر از این بوده که رقم قرارداد بازیکنان بعد از حضور در این دو تیم و پیشنهاد برای خرید آن ها چند برابر شده است؟ آیا حضور در صدر اخبار رسانه ها و پخش مستقیم همه مسابقات و حضور در مسابقات آسیایی پله رشد برای بازیکنان گمنامِ چند سال قبل نبوده است؟
اما یک نکته که در چند سال اخیر بیشتر به چشم می آید بالا بردن رقم قرارداد از سوی بازیکنان مدنظر دو باشگاه و البته بازیکنانی است که قصد تمدید قرارداد دارند. متاسفانه حضور مدیران ناکاربلد و کوتاه مدت در راس این دو باشگاه به ناز کردن و بالا بردن ارقام دامن زده است و بازیکنانی که آرزویشان آمدن به یکی از این دو تیم بود در پایان قرارداد خود به اصطلاح بازارگرمی کرده و ارقامی عجیب و غریب را برای ماندن اعلام می کنند. حتی شاهد خداحافظی اینستاگرامی برخی بازیکنان با هواداران هم هستیم ولی در کمال تعجب کمتر از یک روز پست موردنظر پاک شده و بازیکن با رسیدن به خواسته مالی خود و یا دندان گیر نبودن پیشنهادات دیگر در چرخشی ۱۸۰ درجه ای خود را فرزند تیمش می داند و هر گونه انتقاد یا سوال درباره خداحافظی خود را حاشیه می داند!
همانگونه که گفتیم مقصر اصلی این رفتارها اول از همه مدیریت باشگاه است که می خواهد به هر طریقی رضایت هوادار و حتی بازیکن و سرمربی تیم را با زیر پا گذاشتن اصول مدیریت به دست بیاورد. البته وقتی مدیری موفقیت تیم را در گرو تمدید قرارداد بازیکن به هر قیمتی می داند و خبری از کمیته فنی در باشگاه برای جذب بازیکن مورد نیاز در تیم نیست نباید انتظاری جز این داشت.
اگر از هواداران دو تیم هم بپرسید می گویند باشگاه نباید منت بازیکن را بکشد و با هر بازیکنی که دوست ندارد بماند و در فضای مجازی هم رفتنش را اعلام می کند نباید به هر قیمتی تمدید کرد و شاید کمترین جریمه برای این دست بازیکنان کم کردن درصدی از قرارداد باید باشد.
حالا که ممنوعیت بازی در لیگ امارات هم پس از سال ها برداشته شده و ایجنت ها (بخوانید دلال ها) برای انتقال بازیکنان ایرانی به حاشیه خلیج فارس دستشان بازتر شده و حتی شاهد حضور بازیکنان بیشتری در لیگ ترکیه و حتی کشورهای سطح پایین تر اروپایی هستیم نباید به هر قیمتی بازیکن را نگه داشت و هر بازیکنی فکر می کند قیمتش بالاتر از این هاست و با بازی در خارج از ایران پول بیشتری به دست می‌آورد، می تواند ادامه فوتبال خود را در آن تیم ها پیگیری کند.
البته هر ساله در این مقطع همه رسانه ها از این رویه بالا رفتن و نجومی شدن قیمت قراردادها انتقاد می کنند و این رفتار غلط مدیران و باشگاه ها را برای آینده فوتبال مخرب می دانند اما متاسفانه به دلیل عدم نظارت صحیح و قاطع بر قراردادها فقط و فقط شاهد قوانین خلق الساعه و کوتاه مدت از سوی متولیان هستیم که با تغییر یک مدیر همان قوانین هم عوض می شوند. به قول سعدی علیه الرحمه در وصف فوتبال ایران و باشگاه های آن فقط باید گفت: ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی .... این ره که تو می روی به ترکستان است...