به گزارش حلقه وصل، کمی به عقب‌تر بازگردیم زمانی که در سال ۲۰۱۸ دقیقا به تاریخ ۲۲ آبان ۹۶ تیم ملی ایتالیا برای صعود به جام جهانی روسیه باید تنها سوئد را شکست می‌داد ولی قادر به انجام این کار هم نبود.
تیم بحران زده ایتالیا با ایده‌های کهنه «جیان پیرو ونتورا» مقابل سوئد به یک تیم بی‌زهر و زشت لقب گرفت. تیمی که به گل نیاز داشت ولی سرمربی او در دقایق پایانی هافبک تدافعی به بازی فرستاد. ایتالیا نیز با شکست مقابل سوئد برای دومین بار در تاریخ از رسیدن به جام جهانی بازماند تا یک فاجعه بزرگ در تاریخ فوتبال این کشور رقم خورد.
فدراسیون فوتبال ایتالیا پس از این فاجعه اما بهترین تصمیم را گرفت و سکان هدایت این تیم را به دست مردی سپرد که هم در لیگ ایتالیا قهرمان شده بود و هم سلطه سرالکس فرگوسن در لیگ برتر انگلیس را به پایان رسانده بود.
مانچینی با ۷ کوتوله ایتالیا به نیمکت آتزوری آمد و کاری کرد که این تیم پس از ۳ سال به یکی از قدرتمندترین تیم‌های ملی در دنیا لقب گیرد.
آنها اکنون مدعی اصلی قهرمانی در اروپا محسوب می‌شوند و حتی این انتظار می‌رود که نمایشی درخشان در جام جهانی سال آینده نشان دهند.
*مانچینی چگونه ایتالیا را احیا کرد؟
مانچینی در کنار ویالی در باشگاه سمپدوریا
وقتی فدریکو کیه‌زا گل برتری مقابل اتریش را در یک هشتم نهایی به ثبت رساند، یکی از اتفاقاتی که مورد بحث قرار گرفت شکل خوشحالی مانچینی و ویالی بود. بازیکنانی که سال ها پیش در سمپدوریا به شاهکارِ ایتالیا بدل شدند و حالا در اندیشه یک ثبت یک تاریخ سازی بزرگ در یورو هستند. ایتالیا آخرین بار در یورو ۱۹۶۸ قهرمان اروپا شد و حالا قرار است پس از ۵۳ سال این اتفاق دوباره تکرار شود.
برای احیا شدن ایتالیا کار به «۷ کوتوله» رسید. در جایی که منچستریونایتد با «کلاس ۹۲» خود تاریخ بزرگی در فوتبال انگلیس رقم زد، در ایتالیا نیز کلاس ۹۰های «سمپدوریا» شاهکاری به پا کردند که پس از ۲۹ سال ایتالیا در آستانه قهرمانی در اروپا قرار گرفته است.
همه چیز به سمپدوریا سال دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی بازمی‌گردد. تیمی که با هدایت بوشکوف و اسون گوران اریکسن آن هم با درخشش بازیکنانی مثل روبرتو مانچینی، جانلوکا ویالی، آلبرسیو اِوانی، انریکو کیه‌زا، آتیلیو لومباردو و حتی رود گولیت در تاریخ ماندگار شد.
باشگاهی که شاید امروز قدرتی اندکی در فوتبال ایتالیا داشته باشد ولی در گذشته به شگفتی بزرگ اروپا لقب گرفت و توانست هم به قهرمانی سری‌آ دست یابد و هم به فینال لیگ قهرمانان اروپا برسد. این تیم مقابل بارسلونای «یوهان کرویف» و گل طلایی رونالد کومان در وقت‌های اضافی در سال ۱۹۹۲ به نایب قهرمانی رسید و دستش از رسیدن به جام نقره‌ای اروپا کوتاه ماند.
اکنون در کادر فنی تیم ملی ایتالیا، روبرتو مانچینی، جانلوکا ویالی، آلبرسیو اِوانی، آتیلیو لومباردو، جانلویی نوسیاری، فائوستو سالسانو و ماسیمو باتارا دوران باشکوه سمپدوریای گذشته را یادآور شدند. ۷ کوتوله‌ای که اکنون به مردان بزرگ کادر فنی آتزوری لقب گرفتند. مانچینی البته برای این کار «دنیل دروسی» از نسل جدید را نیز به کادر فنی اضافه کرد تا همه چیز برای رقم خوردن یک رویای بزرگ فراهم شود.
مانچینی برای احیای ایتالیای درمانده به فکر روزهای قدیمی خود افتاد و سعی کرد با جمع کردن یاران قدیمی خود یک تیم فوق‌العاده و متحد را روانه یورو کند. او موفق هم شد و توانست با اتحاد در کادر فنی، اتحاد و هارمونی مشخصی در ترکیب آتزوری ایجاد کند.
ایتالیا حالا با روحِ سمپدوریای دهه ۹۰ به مدعی بزرگ قهرمانی در اروپا و جهان بدل شده است. تیمی که سعی دارد به فوتبال ملی بفهماند که اتحاد در رختکن یکی از اصول بزرگ در موفقیت در مسابقات ملی است.
