به گزارش حلقه وصل، روزنامه رسالت گفت‌وگویی با حسن عابدینی، کارشناس مسائل غرب آسیا انجام داده است که بخش‌های مهم آن در ادامه می‌آید.
سه راهبرد غرب در موضوع فعالیت‌های هسته‌ای ایران
- کشورهای غربی به‌طور مشخص سه راهبرد را در موضوع فعالیت‌های هسته‌ای مسالمت‌آمیز جمهوری اسلامی در سیاست‌های خود قرارداده‌اند.
- از سال ۱۳۸۲ که موضوع را از مسئله فنی و حقوقی به یک مسئله سیاسی و رسانه‌ای تبدیل کردند، خواهان این هستند ایران فعالیت‌های هسته‌ای خودش را متوقف کند.
- غربی‌ها خواستار این هستند که ایران فعالیت‌های هسته‌ای را به عقب برگرداند و در مرحله سوم قصد دارند این فعالیت‌ها را از بین ببرد.
آنچه در وین می‌گذرد تأکید بر ادامه فشار حداکثری بر ایران است
- در سال ۱۳۸۲ در چارچوب نشست‌هایی که در بروکسل، پاریس و سعدآباد صورت گرفت آن‌ها حتی به داشتن ۲ سانتریفیوژ برای کارهای پژوهشی در دانشگاه‌های ایران راضی نشدند.
- به نظر می‌رسد اکنون نیز همین سیاست را دارند اما اینکه چرا نتوانستند این کار را بکنند واضح است.
- باراک اوباما، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا در پاسخ به خبرنگاری گفت «ما اگر می‌توانستیم تمامی پیچ و مهره‌های هسته‌ای ایران را نیز باز می‌کردیم، اما بیش از این توانش را نداشتیم.» بنابراین آنچه‌که امروز نیز در وین می‌گذرد همین است.
هیچ تفاوت ماهوی بین آمریکا و اروپا وجود ندارد
- سه کشور اروپایی انگلیس و فرانسه و آلمان نیز همان مسیری را دنبال می‌کنند که آمریکا می‌رود اما با اندکی تفاوت تاکتیکی.
- درست است که آمریکا سه سال پیش از برجام خارج شد اما مگر سه کشور اروپایی که در برجام بودند به تعهدی عمل کردند، بنابراین یعنی آن‌ها خارج نشدند و نقض عهد کردند، اما آمریکا خارج شد و نقض عهد کرد. لذا هیچ تفاوت ماهوی بین رفتار این دو گروه وجود ندارد.
مذاکرات وین، مسئله فنی نیست بلکه سیاسی است
- جمهوری اسلامی ایران در چارچوب برنامه هسته‌ای خودش هم استدلال منطقی و هم استدلال فنی دارد و رفتاری که غربی‌ها ازجمله آمریکا و سه کشور اروپایی در برجام نشان دادند، غیرمنطقی است.
- شاهد هستیم که چین و روسیه به‌صراحت به‌عنوان دو عضو دائم شورای امنیت، انتظارات کشورهای غربی را زیاده‌خواهانه و غیرقانونی می‌دانند. بنابراین این یک مسئله حقوقی نیست بلکه یک موضوع رسانه‌ای و سیاسی است.
نهادهای بین‌المللی اجراکننده خواسته آمریکا هستند
- متأسفانه نهادهای بین‌الملل شورای امنیت سازمان ملل و خود سازمان ملل و گزارش دو پهلوی دبیرکل سازمان ملل و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز در همین چارچوب است.
- نهادهای بین‌المللی اجراکننده خواسته آمریکا هستند و آمریکایی‌ها از آن به‌عنوان یک ابزار برای فشار به ملت‌های دیگر استفاده می‌کنند.
تنها ابزار باقی‌مانده برای اعمال قدرت آمریکا تحریم است
- آمریکا دیگر یک ابرقدرت نیست و فقط یک قدرت بزرگ جهانی است که تنها ابزار برای اعمال قدرتش در تحریم‌ها نهفته است.
- اگر آمریکا این تحریم‌ها را اعمال نکند، ابزار دیگری برای اعمال قدرت ندارد و نمی‌تواند در کشورهای دیگر کودتا کند و نمی‌تواند لشکرکشی نظامی کند و نمی‌تواند اندیشه قدرتمندی داشته باشد که دیگران از آن تبعیت کنند.