
رضا خلیلی، شش سال قبل با مجموعه دانشپژوهان نخبه آشنا شد. او این روزها یک مجموعه فرهنگی تربیتی هم دارد. مؤسسهای با همین اهداف و ظرفیتها راهاندازی کرده و به تربیت بچههای نخبه میپردازد. او جدا از بر شمردن نقاط قوت کانون، انتقاداتی هم دارد که مهمترینش، کمارتباط بودن کانون با مردم و مخاطبان محلی است.
***
ما با مجموعه کانون دانشپژوهان نخبه ارتباطات زیادی داریم؛ به ویژه در بحث انتقال تجربیات تربیتی، زیرا کانون یک ساختار تربیتی مشخص و منسجم برای جذب نیرو دارد. نحوه گزینش اعضا نیز قابل توجه است. در تهران به عنوان امالقرای جهان اسلام، چند مجموعه این چنینی وجود دارد که یکی از آنها، همین مجموعه کانون نخبه است که چهار شعبه دارد و در حال فعالیت است. در شهری که قرار است پایتخت اسلامی ایران باشد، چند مجموعه با این حجم کاری، بسیار غنیمتی و ارزشمند است و بستر مناسبی برای انواع فعالیتهای تربیتی و دینی و فرهنگی در محله و منطقه. این کانون پایگاهی شده برای آنکه بچهها از سردرگمی زمانهای که داریم و در میانه اوضاع اسفناک فرهنگی رهایی پیدا کنند. مقداری با انقلاب و ولایت و مفاهیم دینی آشنا شوند و همین اجتماع بر تقوا یعنی جمع شدن دور محور دیانت و الهی شدن و خدایی شدن، بسیار قیمتی و گرانبهاست. ای کاش مجموعههای بیشتری همچون کانون داشتیم تا اوضاع این اندازه آزاردهنده نبود. مهمترین ویژگی کانون دانشپژوهان نخبه، این است که پایگاهی شده است برای بچههای مذهبی و آنهایی که پتانسیل مذهبی شدن دارند، به خصوص آنکه از بین بهترین قشرهای تأثیرگذار در جامعه یعنی نخبگان یارگیری میکند.
مهمترین مشخصه مدیران کانون آن است که با توجه به تخصص و سوادی که دارند، میتوانستند کاسبی کنند و تجارتی راه بیندازند و پول درآوردند؛ اما چنین نکردند. چیزی و امکاناتی و بودجهای ندارند، اما انسانهایی با شرح صدر، آرام، متخلق و باظرفیتی هستند. معمولاً وقتی با بچهها کار دارند، به جای آنکه نیمه خالی شخصیت افراد و نقاط ضعف آنها را ببینند، بیشتر نقاط قوت را میبینند و دائماً بر همانها مانور میدهند. آقای محمدقلی به لحاظ مدیریتی، نگاه استراتژیک و راهبردی خوبی دارد، مثلاً به آینده مجموعه در سالهای پیشرو هم نگاه میکند. حتی در بحث ازدواج و دانشگاه کانونیها هم برنامه دارد تا آنها در عرصههای انقلاب نقشآفرین باشند. البته باید تصریح کرد جهتگیریهای کانون در حوزه محلی و ارتباط با مردم محل نقد است. اگر دامنه ارتباط کانون با جامعه وسیعتر بود و با توده مردم در حوزه تربیتی، عملی، اقتصادی و حتی سیاسی سر و کار داشت، بسیار قیمتیتر بود. با همه این احوال، همین که عمدة بچههای نخبه کانون، ولایی و دلسوز انقلاب هستند، نمره مجموعه را بسیار بالا میبرد.