وقتی شکسپیر قانون می‌نویسد!/ اسب تراوای شیطان در باقی مانده حقوق بشر غرب

قوانین پارلمان، قرار نیست خواسته و نیاز مردم را مرتفع کند بلکه می‌خواهد آنان را در جهتی خاص و به سوی هدفی مرموز و بیگانه هدایت نماید. قوانینی چنین ضدحیا و عفت، روی دیگر سکۀ نسل‌کشی مسلمانان در روهینگیا یا بوسنی است که می‌توان نام آن را نسل‌کشی فرهنگی نامید.

حلقه وصل:

می‌دانیم که قوانین ما در حوزۀ مدنی و مرتبط با حقوق بشر، برگرفته از دین مبین اسلام است و ریشه در فرهنگ و بینش مردم این سرزمین دارد. این قرابت و پیوند اسلام با جامعۀ ایرانی -فارغ از فطری بودن تعالیم و هنجارهای اسلامی- که به چهارده قرن پیش برمی‌گردد باعث شده پذیرش قوانین اسلامی برای مردم، آسان باشد و مخالفت‌های گاه و بیگاه با احکامی مثل اعدام و کودک همسری اثر هجمه‌ها و وسوسه‌هایی قلمداد شود که از افکار غیرمسلمانان نشأت می‌گیرد؛ اما اکنون آنچه در غرب می‌گذرد کاملاً برعکس است یعنی این قوانین هستند که فرهنگ‌سازی می‌کنند و یا بهتر است بگوییم جامعه را برای تزریق فرهنگ‌های مسموم، ریل‌گذاری می‌نمایند. نمونه‌های اخیر این استراتژی، در پارلمان فرانسه، کشوری که مهد اندیشۀ اروپاست اتفاق افتاد؛ نمایندگان مجلس این کشور تصویب کردند که حداقل سن برای ارتباط جنسی با محارم، هجده سال است و در سنین کمتر، اصل بر تجاوز گذاشته می‌شود نه رضایت طرفینی. این در حالی است که علی‌رغم شیوع این عمل غیرانسانی، هنوز جامعۀ فرانسه نمی‌خواهد قبح آن را بشکند و خانواده‌ها در برابر این فعل شنیع، موضع تندی دارند؛ اما وقتی چنین قانونی تصویب می‌شود هنجارشکنان جامعه، حاشیه‌ای امن پیدا می‌کنند و با پایین آمدن هزینۀ این عمل زشت، زمینۀ ترویج آن در جامعه فراهم می‌گردد.
نمونۀ دیگر، تصویب قانون ضدحجاب در فرانسه است؛ براساس این قانون، داشتن حجاب برای دختران زیر هجده سال ممنوع است و مادران محجبه نیز حق ندارند با رعایت حجاب به مدرسه بیایند یا جلو درب مدرسه منتظر فرزندانشان حاضر بمانند. این قانون نیز در کشوری که اقلیت غالب آن، چند میلیون مسلمانان معتقد هستند یک فرهنگ‌سازی برای ریشه‌کن کردن عقاید و گرایش‌های اسلامی تلقی می‌شود؛ یعنی قوانین پارلمان، قرار نیست خواسته و نیاز مردم را مرتفع کند بلکه می‌خواهد آنان را در جهتی خاص و به سوی هدفی مرموز و بیگانه هدایت نماید. قوانینی چنین ضدحیا و عفت، روی دیگر سکۀ نسل‌کشی مسلمانان در روهینگیا یا بوسنی است که می‌توان نام آن را نسل‌کشی فرهنگی نامید؛ فرقی نمی‌کند مسیحیان معتقد را به ارتباط با محارم بکشاند یا حجاب از سر مسلمانان مؤمن بردارد. این همۀ ماجرا نیست چرا که نمایندگان پارلمان در اقدام عجیب دیگری، قانون رومئو و ژولیت را تصویب کرده‌اند که طی آن دختر زیر پانزده سال هم می‌تواند رابطۀ جنسی را تجربه کند البته به شرطی که شوهرش حداکثر پنج سال از او بزرگتر باشد. شاید بعضی آن را شبیه قانون ازدواج در اسلام تلقی کنند ولی این مصوبه از دو جهت با حکم اسلامی ازدواج تفاوت دارد؛ یکی اینکه اجازۀ ولیّ، اصلا مطرح نیست و یک دختر بی‌تجربه و پراحساس با انتخاب خود، بدنش را در اختیار پسری قرار می‌دهد که بالطبع در آن سنین، سراسر غریزه است و دوم اینکه اسلام اجازۀ ارتباط جنسی را قبل از بلوغ دختران، صادر نکرده حال آنکه قانون رومئو و ژولیت که برگرفته از داستان شکسپیر است چنین مجوزی را وضع کرده است. تصور کنید یک دختر تا قبل از هجده سالگی نمی‌تواند روسری سر کند اما خیلی قانونی می‌تواند با جنس مخالفش هم‌بستر شود. شما بگویید! اگر اسم این رویکرد، تحمیل فرهنگ ضدبشری، ضدآزادی و غیرانسانی به جامعه نیست، پس چیست؟! آیا ارباب برده‌دار غربی، نقاب آزادی‌خواهی را کنار گذاشته و به جنگ با انسانیت و حریّت بشر آمده است؟!

برچسب ها: حلقه وصل جبهه فرهنگی انقلاب قانون منع حجاب رومئو و ژولیت شکسپیر نسل کشی دولت فرانسه دشمنی با حجاب ارتباط جنسی با محارم سن ارتباط جنسی