به گزارش حلقه وصل، سال ۹۹ سالی پر از فرازونشب برای فوتبال باشگاهی ایران بود. تعطیلی موقت لیگ‌های فصل گذشته به خاطر کرونا و اتفاقات ریز و درشت دیگر باعث شد که شرایط سختی برای مسئولان برگزاری مسابقات، باشگاه‌ها، هیأت‌های فوتبال و ... ایجاد شود. در مورد اتفاقات فوتبال باشگاهی با سهیل مهدی مدیر مسابقات سازمان لیگ فوتبال ایران گفت‌وگویی انجام دادیم که در زیر می‌خوانید.
* امیدوارم یک تیم ایرانی در آسیا قهرمان شود
* قاره بزرگ آسیا بدون قطر مسابقاتش نیمه‌کاره می‌ماند
* فوتبال ایران به بنزین سبزش معروف است
* نباید از میزبانی هند در لیگ قهرمانان آسیا متعجب شویم
* حریم های حرفه‌ای جابه‌جا شده است
* ترکیب مدیریتی باشگاه‌ها به اندازه ترکیب بازیکنان مهم است
* نداشتن زیرساخت‌ها و سخت‌افزارها بزرگترین نقطه ضعف فوتبال ایران
* سال ۹۹ را چگونه پشت‌سر گذاشتید؟
۹۹ سالی پرچالش برای فوتبال ایران بود، به خاطر انتشار ویروس کرونا شرایط جدیدی بر فوتبال ایران و جهان حاکم شد. تغییرات پی‌درپی مسابقات چه در لیگ برتر و چه در کنفدراسیون فوتبال آسیا و حتی فیفا شرایط ناخوشایندی را برای فوتبال در جهان ایجاد کرد. البته می‌توان گفت پایانی نسبتاً خوشی هم داشتیم. صعود پرسپولیس یکی از نمایندگان فوتبال ایران به فینال لیگ قهرمانان آسیا یکی از اتفاقات خوب و خوش امسال بود. هر چند صعود پرسپولیس به فینال کار ما را برای برنامه‌ریزی مسابقات لیگ سخت‌تر کرد اما خوشحال بودیم که یک تیم از ایران به فینال رسیده است. امیدوارم امسال نیز یکی از چهار نماینده ایران فینالیست شود و به مقام قهرمانی در آسیا هم برسد.
* البته برگزاری مسابقات بدون تماشاگر شرایط عجیبی را رقم زد.
بله، از نبود تماشاگران کلی غصه خوردیم. فوتبال با حضور تماشاگران و هوادارانش زنده است اما به خاطر شرایط همه گیری بیماری کووید ۱۹ تماشاگران و اصحاب رسانه را در کنارمان نداشتیم و این مسئله خوشایندی برای ما نبود.
* می‌توان گفت شما یکی از بدشانس‌ترین مدیران مسابقات سازمان لیگ بودند که با پدیده‌هایی مثل کرونا، آلودگی هوا و ... مواجه شدید و برنامه‌ریزی برای‌تان سخت شد.
من اسمش را بدشانسی نمی‌گذارم در هر دوره از تاریخ اتفاقاتی رخ می‌دهد، ما هم در این شرایط همه‌گیری سعی کردیم وظایف سازمانی‌مان را به خوبی انجام دهیم. پرتجربه‌ترین دوران کاری را در کوتاه‌ترین زمان ممکن در سال ۹۹ سپری کردم.
* برای اولین‌بار در فوتبال جهان شاهد بودیم لیگ‌های انگلیس، لالیگای اسپانیا و حتی مسابقاتی که زیر نظر فیفا برگزار می‌شد با تغییر و تعویق موجه شد. نظر شما در این مورد چیست؟
بله، دقیقاً همینطور است. جالب اینجا است که حتی در قاره بزرگ آسیا تیم های شرق و غرب این قاره نمی‌دانستند مسابقات‌شان را باید در کجا و چگونه ادامه بدهند. شاید اگر کشور قطر نبود مسابقات لیگ قهرمانان نیمه‌کاره می‌ماند؛ کشور قطر در فوتبال، با سرمایه‌گذاری‌های خوبی که انجام داد توانست میزبانی این مسابقات را به صورت متمرکز برعهده بگیرد. اگر قطر نبود حتی کشورهای پیشرفته‌ای چون کره و ژاپن هم نمی‌توانستند این مسابقات را میزبانی کنند. ژاپن و کره جنوبی و چین بزرگترین رویدادهای جهان را قبلاً میزبانی کرده بودند اما کرونا همه چیز را تغییر داد. حتی فیفا هم برنامه و شرایط برگزاری مسابقاتش تغییر کرد. اسپانسرها و حامیان مالی در فوتبال جهان بزرگترین گروه‌های متضرر شدند. کرونا یک تجربه جدید برای فوتبال جهان بود.
* سال ۱۴۰۰ را چطور پیش‌بینی می کنید؟
بیشتر دوست دارم آرزو کنم دوباره همه چیز مثل روز اول شود، بتوانیم مسابقات فوتبال را با حضور تماشاگران و هواداران پرشورش برگزار کنیم. بزرگترین امتیاز فوتبال ایران هوادارانش است. این هواداران قدرت بیشتری به تیم‌های ایرانی می‌دهند که می‌توانند با حریفان آسیایی بهتر مقابله کنند. فوتبال ایران از نظر زیرساخـت‌ها مشکلاتی دارد اما همواره بنزین سبز آن که جوانانش هستند و همچنین تماشاگرانش می‌توانند شرایط متفاوت و بهتری را برای فوتبال کشورمان رقم بزنند.امیدوارم در سال ۱۴۰۰ همه با هم و با مدیریت وزارت بهداشت و همکاری مردم بتوانیم کرونا را شکست بدهیم.
* گرفتن میزبانی از تیم‌های ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا و همچنین تیم ملی ظلم بزرگی به فوتبال کشورمان بود.
بله، همینطور است، شعار همیشگی فوتبال جدا بودن از سیاست است و می‌گویند فوتبال برای همه؛ این شعارهای فیفا و AFC است و همه می‌خواهند فوتبال توسعه پیدا کند و مسابقات در عین عدالت و مساوات برگزار شود اما متأسفانه تحریم‌های ظالمانه‌ای که به کشورمان تحمیل شد باعث شد دیگر شاهد عدالت در فوتبال نباشیم و یکی از دلایلی که از میزبانی محروم شدیم همین تحریم‌های ظالمانه است. مناسبات سیاسی و ائتلاف‌های جدیدی که در کشورهای حوزه خلیج فارس رخ داد نیز یکی دیگر از عوامل این مسئله بود. این عوامل در فوتبال آسیا اثرگذار شد و میزبانی را از تیم‌های ایرانی گرفتند.
* اما میزبانی کشور هند برای خیلی از اهالی فوتبال ما تعجب‌برانگیز بود.
نباید از میزبانی هند در لیگ قهرمانان آسیا متعجب شویم؛ هند دو تورنمنت بزرگ AFC و فیفا را میزبانی کرده است. گوای هند در سال ۲۰۱۶ میزبان بازی های نهایی جام ملت های نوجوانان با حضور ۱۶ تیم و یک سال بعد میزبان بازی های جام جهانی همین رده سنی با حضور ۲۴ تیم بود که هر دو تورنمنت را به گواه کارشناسان به خوبی هر چه تمام‌تر برگزار کرد. هند سرمایه‌گذاری‌های مناسبی در باشگاه‌های خود انجام داده، مدل باشگاه داریش را تغییر داده است و همین مسائل احتمالا AFC را مجاب کرد که این کشور را یکی از میزبان‌ها اعلام کند.
* بدترین و بهترین اتفاق ورزشی در سال ۹۹ برای شما چه بود؟
بدترین اتفاق از دست دادن عزیزان فوتبالی‌مان بود؛ نفراتی چون انصاریان، میناوند، محمود یاوری، جمشید وطن دوست و ... از جمع ما رفتند. هر کدام از این نفرات اسطوره‌ها و چهره‌های ماندگاری در فوتبال‌مان بودند. بهترین اتفاق هم این بود که با وجود شرایط کرونا توانستیم مسابقات لیگ‌هایمان را در فصل گذشته به پایان برسانیم.
* شما هم تبدیل به مرغ عزا و عروسی شده‌اید و مدام برخی مربیان ناکامی خود را به برنامه‌ریزی شما ربط می‌دهند.
واقعیت این است که متأسفانه حریم های حرفه‌ای جابه‌جا شده است. چارچوب‌های حرفه‌ای را به دقت رعایت نمی‌کنیم و در امور یکدیگر دخالت می‌کنیم. شاید آخرین عامل ناکامی یک تیم برنامه‌ریزی مسابقات باشد. تیم‌ها ۹۰ دقیقه در زمین کارهایی را که باید انجام بدهند، نمی‌دهند و به خودشان هم کمک نمی‌کنند و وقتی هم نتیجه نمی‌گیرند در کنار بهانه های سنتی که از قبل سراغ داریم ، ناکامی تیم ناشی از برنامه‌ریزی مسابقات هم جدیدا به میان آورده اند.
* فکر می‌کنید چگونه می‌توان با این پدیده نق زدن و اعتراض‌ها مقابله کرد؟
به نظر من باید با متخلفین برخورد جدی انضباطی انجام شود اما اگر چرخ فوتبال به خوبی بگردد، درآمدها بیشتر شود و همه چیز سرجای خودش باشد این موارد را کمتر شاهد هستیم. شاید بهتر است در بحث‌های آموزشی و حرفه‌ای‌گری مباحثی را به باشگاه‌ها و مربیان بازآموزی نماییم و پس از آموزش به آنها انتظار اجرای آنها را هم داشته باشیم.
* در لیگ بیستم شاهد چرخش مربیان بین تیم‌ها بودیم و تیم‌ها به سراغ مربیان یکدیگر می‌رفتند. دلیل این پدیده را چه می‌دانید؟
باشگاه ها برای اینکه خوب نتیجه بگیرند به دنبال جذب بازیکنان با کیفیت و اثرگذار هستند تا ترکیب کاملی را به میدان بفرستند اما به عقیده من ترکیب مدیریتی باشگاه‌ها به اندازه ترکیب درون زمین اهمیت دارد و اثرگذار است. اگر باشگاه‌ها مدیران ورزشی، مدیران فنی، مدیران مالی، اداری و ... قوی داشته باشند که براساس تخصص خود تصمیم‌گیری کنند کمتر شاهد چنین اتفاقاتی در فوتبال‌مان خواهیم بود. به عقیده من نوساناتی که در تغییر مربیان شاهد هستیم به خاطر تصمیمات خلق‌الساعه‌ای است که در باشگاه‌ها گرفته می شود. مدیرعامل یک باشگاه می‌خواهد خیلی سریع سرمربی انتخاب کند تا باشگاهش بدون سر مربی نباشد. مربی هم می‌خواهد خیلی سریع تیم انتخاب کند تا بدون تیم نماند در نتیجه خیلی وقت‌ها شاهد انتخاب‌های عجولانه‌ای هستیم اما گر باشگاه‌ها ترکیب مدیریتی مناسبی داشته باشند در انتخاب سرمربیان خود براساس شناخت و آگاهی انتخاب خواهند کرد و طبعا شرایط بهتری در فوتبال حاکم میشود.
* بزرگترین نقاط ضعف و قوت فوتبال ایران را چه می‌دانید؟
بزرگترین نقطه قوت فوتبال باشگاهی ایران ، نیروی انسانی شامل بازیکنان، کادر فنی، مربیان و ... که بسیار مستعد و باهوش هستند اما بزرگترین ضعف ما نداشتن زیرساخت‌های مناسب و سخت‌افزارهای حرفه‌ای است. گاهی شاهدیم تیم‌ها در زمین‌هایی به مراتب بدتر از زمین مسابقه تمرین می‌کنند زمین‌های چمن شرایط مناسبی ندارند و از آن مهم‌تر بحث ساختاری است. باشگاه‌های ما کمتر روند مدیریتی و سیستمی استانداردی را در خود دارند و از نظر مالکیتی و حقوقی دچار چالش های زیادی هستند در حالی که ، باشگاه‌های صنعتی ما فارغ از هر نتیجه‌ای بگیرند روند ثابت و مستحکمی را دارند و کمتر دچار نوسان می‌شوند زیرا این باشگاه‌های صنعتی متأثر از صنعت بالا دستی خود بوده و انضباط مالی و اداری خوبی در آنها مشاهده میشود . بنابراین ، این باشگاه‌ها در مقایسه کلان ساختارمند و حرفه‌ای‌تر هستند.
* کدامیک از مربیان به شما به خاطر برنامه‌ریزی مسابقات نقض می‌زنند و اعترض می‌کنند؟
به جز ۱۶ مربی لیگ برتری و ۱۸ مربی لیگ یکی، بقیه به ما اعتراض نمی‌کنند (با خنده) البته این را از باب شوخی بیان کردم وگرنه همه مربیان باشگاهی برای ما عزیز هستند و ما به آنها ارادت داریم.