مقدمه؛ علت اهمیت تواصی به حق و صبر در منظومه معرفتی قرآن کریم رهبرانقلاب اسلامی در سخنان مهم خود در روز عید مبعث یکی از وظایف جبهه انقلاب و افسران جوان جنگ نرم را «تواصی به حق و صبر» بیان فرمودند و از آن سو، یکی از تلاش های جبهه دشمن را نیز قطع زنجیره تواصی به حق و صبر در میان مؤمنان انقلابی برشمردند.
در تبیین این بخش از فرمایشات رهبر انقلاب باید گفت یکی از راههای تعمیق معارف دینی و انقلابی و انسجام تشکیلاتی در میان مؤمنان انقلابی تواصی به حق و تواصی به صبر است. برای تبیین این مسئله لازم است تا در محتوای عمیق سوره مبارکه عصر – که طبق فرمایش برخی روایات ما بی ارتباط با عصر ظهور حضرت بقیة الله(ارواحنا فداه) نیست (حویزی، عبد علی بن جمعه؛ نورالثقلین؛ ج5، ص666)- تأمّل دقیقتری نماییم: 🔸«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ* وَ الْعَصْرِ * إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِي خُسْرٍ * إِلاَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ؛ به عصر سوگند * كه انسانها همه در زيانند * مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، و حق را به يكديگر می سپرند و صبر و استقامت را به يكديگر می سپرند!» (عصر: 3-1)
علامه طباطبایی در ذیل این آیه شریفه، پس از طرح این سؤال که «تواصى به حق»، خود يكى از اعمال صالح است، و با اينكه قبلا عنوان كلى «وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ» را ذكر كرده بود، چه نكته اى باعث شد كه خصوص «تواصى به حق»]و پس از آن «تواصی به صبر»[ را نام ببرد؟ در پاسخ می فرمایند: «اين از قبيل «ذكر خاص بعد از عام» است كه در مواردى بكار مىرود كه گوينده نسبت به «خاص» عنايت بيشترى داشته باشد؛ و شاهد بر اينكه خداى تعالى از ميان همه اعمال صالح به «تواصى به حق» عنايت بيشتر داشته و بدين منظور خصوص آن را بعد از عموم اعمال صالح ذكر نموده اين است كه همين «تواصى» را در مورد «صبر» تكرار كرد، و با اينكه مىتوانست بفرمايد: «و تواصوا بالحق و الصبر»، فرمود: «وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ».» (علامه طباطبایی، سید محمد حسین؛ المیزان فی تفسیرالقرآن؛ ج20، ص357) به عبارت دیگر باید گفت «تواصی به حق و صبر» خود از جنس «عمل صالح» است، اما با این وجود، به دلیل اهمیت این مسئله، آن دو را بصورت جداگانه بیان کرده است. گویی که نقطه تمایز مؤمنان انقلابی آماده جهاد در عصر ظهور حضرت بقیة الله(عج) با سایرین، همین ویژگی است. اما براستی این تعبیر دقیق، چه مفاهیم مهمی را در خود نهفته دارد که اینگونه به آن اهمیت داده شده است؟
🔰اتصال ایمانی، معرفتی و انقلابی، نتیجه تواصی به حق و صبر واژه «تواصی» از ماده «وصی» است که در اصل به معنای «متصل شدن یا متصل کردن چیزی به چیزی دیگر» می باشد. (ابن فارس، احمد؛ معجم مقاییس اللغه؛ ج6، ص116) و بر همین مبنا، «وصیّت»، کلامی را گویند که انسان ها را به یکدیگر وصل می کند. (ابن فارس، احمد؛ معجم مقاییس اللغه؛ ج6، ص116) از همین جا معلوم می شود که «تواصی به حق و صبر» با «امر به معروف و نهی از منکر» نیز کاملاً متفاوت است. چراکه «تواصی» از جنس «تبیین» مطلب است، در حالیکه «امر به معروف» از جنس «امر» بدون الزام تبیین و توضیح است. در «تواصی»، «اتصال» میان دو یا چند نفر برقرار می¬شود، در حالیکه در «امر به معروف»، ضرورتی به برقراری اتصال میان دو نفر نیست و فقط باید «معروف» را به طرف مقابل «یادآور» شد. از سوی دیگر باید گفت واژه «تواصی» همان ماده «وصی» در باب «تفاعل» است که اولاً بر انجام کار بصورت طرفینی و متقابل و ثانیاً بر استمرار و دوام کار دلالت دارد. بنابراین با در نظر گرفتن ماده و هیئت، می توان گفت «تواصی» به معنای در اختیار یکدیگر قرار دادن مطالبی بصورت مستمرّ و مداوم و پذیرش مفاد آن از یکدیگر و عمل به آن است تا اینگونه، «اتصال» بین دو طرف برقرار و تقویت شود. حال دستور خداوند به مؤمنانی که اهل عمل به دستورات الهی هستند (مؤمنان انقلابی) برای «تواصی به حق» و «تواصی به صبر» معنایی جز این ندارد که: «مؤمنان انقلابی باید معارف عقلانی و اخلاقی اسلام انقلابی که در مطالعات فردی و یا تجربیات زندگی به دست می آورند را مداوماً در اختیار یکدیگر قرار دهند تا علاوه بر بهره های فردی، اتصال اجتماعی شان نیز به یکدیگر تقویت شود.» بنابراین یکی از کارهای ضروری برای مؤمنان انقلابی در زمان حاضر، گفت و گو و مذاکرات علمی، اخلاقی و سیاسی دو یا چند سویه برای تحکیم مبانی اسلامی و انقلابی است. بدیهی است که لازمه این گفت و گوها، سعه صدر، مدارا و عدم پرخاشگری با یکدیگر است. اینگونه است که «انسجام تشکیلاتی» مؤمنان انقلابی با یکدیگر بیشتر نیز خواهد شد؛ و این خود، نتایج فوق العاده دیگری در پی خواهد داشت.
🔰گفت و گو، مدارا و سعه صدر، لازمه تحقق تواصی به حق و صبر در درون جبهه انقلاب دردمندانه باید گفت پرخاشگری، تخریب، تکفیر، عدم سعه صدر و گفت و گو و عدم تحمل دیدگاههای متفاوت فکری و سیاسی در درون جبهه انقلاب، یکی از بزرگترین اشکالات جوانان انقلابی است؛ که احتمالا با نزدیکتر شدن به انتخابات سال آینده، ظهور و بروز بیشتری خواهد یافت و باید برای آن چاره ای اندیشید. مهمتر از نتیجه انتخابات 1400، تمرین گفت و گو و تقویت انسجام تشکیلاتی میان مؤمنان انقلابی است. دولت جوان حزب اللهی هم بدون وجود چنین پشتوانه ای نمی تواند کاری از پیش ببرد و از درون جبهه انقلاب مورد تخریب و تکفیر و کینه ورزی قرار خواهد گرفت.