وقتی ژنرال آمریکایی دستور قتل‌عام مردم ایران را صادر کرد!/ گزارش رسانه‌های خارجی از خشونت‌بارترین تظاهرات تهران

هایزر دستور داد «با استفاده‌ از گاز اشك‌آور و تیراندازی‌ هوایی‌ بر سر تظاهركنندگان‌ پرداخته‌ شود. اگر مؤثر نبود لوله‌ تفنگ‌ها باید پایین‌ می‌آمد تا بفهمند كه‌ ارتش‌ اهل‌ عمل‌ است‌. قره‌باغی‌ فوراً با بختیار صحبت‌ كرد و بعد آجودانش‌ را خواست‌ و به‌ زبان‌ فارسی‌ به‌ او دستور آتش‌ داد». قره‌باغی‌ به‌ هایزر گفت‌: «همان‌ طور كه‌ تصمیم‌ گرفته‌ایم‌ عیناً عمل‌ خواهد شد.»

نزدیكی‌های‌ ظهر درگیری‌های‌ بیشتر به‌ میدان‌ 24 اسفند كشیده‌ شد. از آنجا كه‌ ستاد ژاندارمری‌ در اول‌ خیابان‌ سی‌ متری‌ (كارگر جنوبی‌) واقع‌ شده‌ بود، تیراندازی‌ از پشت‌بام‌ ستاد به‌ سوی‌ مردم‌ لحظه‌ای‌ قطع‌ نمی‌شد. جنگ‌ و گریز تا ساعت‌ها طول‌ كشید، بوی‌ خون‌ و باروت‌، فریاد تكبیر و گلوله‌ در هم‌ پیچیده‌ بود. هر لحظه‌ عده‌ای‌ به‌ زمین‌ می‌غلطیدند و آمبولانس‌ها آژیركشان‌ پیكرهای‌ غرق به‌ خون‌ را به‌ بیمارستانی‌ حمل‌ می‌كردند. درگیری‌ تا پاسی‌ از شب‌ ادامه‌ داشت‌.

رادیو كلن‌ تعداد شهدا را 30 نفر و مجروحان‌ را 200 نفر اعلام‌ كرد. رادیو لندن‌ تظاهرات‌ 8 بهمن‌ را «خشونت‌بارترین‌ برخورد بین‌ تظاهركنندگان‌ و نیروهای‌ ارتش‌» اعلام‌ نمود. این‌ رادیو تعداد شهدا را 30 تن‌ و مجروحان‌ را 400 نفر اعلام‌ كرد. رادیو مسكو علت‌ تظاهرات‌ را ممانعت‌ مجدد از بازگشت‌ امام‌ خمینی‌ اعلام‌ كرد. دانشگاه‌ تهران‌ نیز مملو از جمعیت‌ بود. مردم‌ جلوی مسجد دانشگاه‌ تجمع‌ كرده‌ بودند و روحانیون‌ برای‌ آنها سخنرانی‌ می‌كردند. شعار مردم‌ یكسره‌ این‌ بود: «رهبران‌! رهبران‌! ما را مسلح‌ كنید».

در همین‌ لحظات‌ عده‌ای‌ از جوانان‌ با دست‌های‌ خونین‌ وارد دانشگاه‌ شدند و با هیجان‌ تمام‌ شعار می‌دادند. پرهیجان‌ترین‌ لحظه‌ زمانی‌ بود كه‌ جوانی‌ كبد یكی ‌از شهدا را كه‌ در اثر اصابت‌ گلوله‌ از سینه‌اش‌ بیرون‌ افتاده‌ بود روی‌ دست‌ با هیجان‌ تمام ‌شعار می‌داد: «این‌ است‌ سند جنایت‌ بختیار.» در همین‌ لحظه‌ استاد مطهری‌ در جلوی جمعیت‌ حاضر شد و با سخنانی‌ كوتاه‌ جمعیت‌ هیجان‌زده‌ را به‌ آرامش‌ دعوت‌ كرد و سپس‌ از آنها خواست‌ تا برای‌ نشان‌ دادن‌ مخالفت‌شان‌ با دولت‌ بختیار در خیابان‌های ‌دانشگاه‌ یك‌ راهپیمایی‌ سمبلیك‌ انجام‌ دهند. استاد مطهری‌ و عده‌ای‌ از روحانیون‌ در پیشاپیش‌ و مردم‌ به‌ دنبال‌ آن‌ها در خیابان‌های‌ دانشگاه‌ راهپیمایی‌ كردند و مجدداً به ‌مسجد بازگشتند.

در زمانی‌ كه‌ مردم‌ ایران‌ زیر گلوله‌های‌ نظامیان‌ رژیم‌ شاه‌ جان‌ می‌باختند و هزاران‌ نفر را در سوگ‌ خود داغدار می‌كردند، ژنرال‌ هایزر سرمست‌ باده‌‌ غرور پیروزی‌ بود. او در آن‌ روز احساس‌ خوشحالی‌ و پیروزی‌ می‌كرد؛ زیرا دستورات‌ وی‌ برای‌ اعمال‌ حكومت ‌نظامی‌ اجرا می‌شد و می‌دید كه‌ ارتشیان‌ حاضر بودند كه‌ به‌ سوی‌ برادران‌ ایرانی‌ و برادران‌ مسلمان‌ خود تیراندازی‌ كنند.

با این‌ حال‌ واقعه‌‌ خونین‌ 8 بهمن‌ پایانی‌ بر ادّعای‌ بختیار و داغی‌ بر پیشانی‌ دولت‌ سوسیال‌ دموكرات‌ وی‌ بود. وی‌ فهمید كه‌ دیگر قادر به‌ ممانعت‌ از بازگشت‌ امام‌ خمینی ‌نیست‌ به‌ همین‌ جهت‌ بختیار شبانه‌ دستور بازگشایی‌ فرودگاه‌های‌ كشور را صادر كرد. و از طرف‌ دیگر این‌ تظاهرات‌ خونین‌ منشأ خیزش‌ جدیدی‌ در سرتاسر ایران‌ شد. به‌گزارش‌ رئیس‌ ستاد مشترك‌ ارتش‌، درگیری‌ 8 بهمن‌ موجب‌ افزایش‌ تظاهرات‌ و اغتشاشات‌ مختلف‌ در شهرها شد.

 به‌ گزارش‌ روزنامه‌ كیهان‌: «مردم‌ كه‌ از حادثه‌‌ تیراندازی‌ و كشته‌ شدن‌ عده‌‌ زیادی‌ از جوانان‌ و مجروح‌ شدن‌ ده‌ها نفر به‌ شدت‌ عصبانی‌ و خشمناك‌ بودند در خیابان‌ آیزنهاور (آزادی‌)، شاهرضا (انقلاب‌)، سی‌متری‌ (كارگر)،باباییان‌، ژاله‌، شهباز و مناطق‌ جنوبی‌ شهر با آتش‌ زدن‌ لاستیك‌ و به‌ وجود آوردن‌ موانع‌ در عرض‌ خیابان‌ به‌ تظاهرات‌ پرداختند و با شعارهای‌ تند به‌ شاپور بختیار تاختند.» در همین‌ روز به‌ یكی‌ از فرماندهان‌ ژاندارمری‌، سرلشكر تقی‌ لطیفی‌ حمله‌ شد و وی‌ را مورد ضرب‌ و جرح‌ قرار دادند كه‌ به‌ دستور روحانیون‌ متحصن‌ وی‌ را به‌ بیمارستان‌ منتقل‌ كردند