محمودخان! چه خبر؟ سلامت و روبه‌راه هستید؟ الحمدلله بد نیستم. این روز‌ها البته چیزهایی در فوتبال می‌بینیم که دردناک است.
مثلاً چه چیزهایی؟ شما قطعاً مصاحبه و حرف‌های پدر این نوجوان طفلی کرجی را دیدید... اسمش چی بود؟
متین قوسی... بله، صحبت‌های پدرش خیلی تلخ و دردناک بود. این خانواده داغدیده از همه خواستند دست از سر پسرش که تازه فوت کرده بردارند و باور کنید من به عنوان یک فوتبالی خجالت کشیدم. اینکه بدون تحقیق و همین طوری بیایید فوت یک نوجوان را به فوتبال ربط بدهید دور از معرفت است.
خیلی‌ها هم وقتی صحبت‌های پدر متین قوسی را شنیده یا دیدند، استوری و پست‌های خود را پاک کردند. چه فایده؟! آخر چرا برای پایین کشیدن یک تیم یا هر دلیل دیگری بیاییم با احساسات یک خانواده داغدار بازی کنیم؟ این اصلاً قشنگ نیست. این حرف من به عنوان کسی است که دو تا پیراهن بیشتر از دوستان در فوتبال پاره کرده‌ام.
این بحث تعطیلی یا عدم تعطیلی مسابقات لیگ هم خیلی کشدار و طولانی شده است. چرا نمی‌توانیم یک تصمیم درست بگیریم؟ شما بگویید چرا منتظر تصمیم مسئولان وزارت بهداشت و فوتبال نمی‌شویم؟ چرا اینقدر عجله داریم لیگ را تعطیل کنیم؟ الان شما بگویید در آلمان، ایتالیا، کره‌جنوبی، انگلیس و بقیه کشور‌ها این همه نامه‌نگاری یا پُست و استوری اینستاگرامی برای تعطیلی لیگ انجام یا گذاشته می‌شود؟
بازیکنان پرسپولیس معتقدند این تلاش‌ها برای جلوگیری از چهارمین قهرمانی متوالی پرسپولیس است؟ تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها! من برای همه دوستان و رقیبان پرسپولیس احترام قائلم. سعی کردم به همه احترام بگذارم ولی این کار‌ها اصلاً جالب نیست. زمان ما تیم‌ها و به ویژه پرسپولیس و استقلال داخل زمین چمن مسابقه می‌دادند تا یکی برنده شود. گاهی ما برنده و قهرمان می‌شدیم و گاهی هم استقلال و هرگز دنبال این کار‌ها نمی‌رفتیم. امروز هم به نظرم همه تیم‌ها به جای بیرون زمین، داخل زمین چمن دنبال جام و قهرمانی باشند. پرسپولیس چند سالی است شخصیت قهرمانی پیدا کرده و باید بقیه بروند تحقیق کنند و ببینند این تیم با چه مربیان و چه تاکتیک‌هایی، چه بدنسازی یا چه بازیکنانی سه سال پشت‌سر هم قهرمان شده و حتی الگوبرداری کنند نه اینکه... بگذریم!