به گزارش حلقه وصل، آن روز که آن کمدین معروف انگلیسی سایمون برودکن دلارهای تقلبی را بر سر رئیس مافیای فوتبال جهان ریخت، چشمان جهانیان 2 برداشت کردند؛ برخی از سر ترحم دلشان سوخت و سوخته‌دلان فوتبالی نیز از سر ظلم و مشقتی که در جهان به آنها از درون همین فیفا شده بود شاد و خوشحال شدند.
نوامبر 1998 در هتل بزرگ آزادی، مترجم و همراه هاوه‌لانژ بودم. اوکه برای بازی رفت ایران و استرالیا آمده بود، متکبرانه گام برمی‌داشت، مغرورانه سخن می‌گفت و گستاخانه تصمیم می‌گرفت. هاوه‌لانژ مافیاگری را از مخوف‌ترین محله ریودوژانیرو به‌خوبی آموخته بود اما وقتی فساد دستگاه تحت نظر او افشا شد در اوج بی‌آبرویی و بی‌اعتباری فوت کرد.
در مورد فدراسیون فوتبال ایران هم تقریبا هیچ مسئله شفافی در این نهاد وجود ندارد و بسیاری از امور در پنهانکاری وحشتناک شکل می‌گیرد. به‌جز 3نفر، تقریبا هیچ شخص دیگری در فدراسیون وجود ندارد که از تصمیمات روزانه این 3نفر باخبر باشد. همه‌چیز در خفا شکل می‌گیرد و همه‌چیز به آن 3نفر ختم می‌شود. آنان به‌راحتی مجمع فدراسیون، تنها مرجع قانونی تعیین‌کننده را دور می‌زنند و نقش فرمایشی به آن می‌دهند، وزارت ورزش و جوانان را تهدید به تحریم و تعلیق فوتبال می‌کنند و جالب اینکه به اعتراف رسمی خودشان به فیــفا هم دروغ می‌گویند.
اکنون وقت آن رسیده است که فدراسیون فوتبال را قرنطینه کنند و از درون بایگانی ویروس‌زده آن نامه‌های مختلف ثبت‌نشده فیفا را که در آن نظام و دولت را به دخالت در ورزش متهم کرده‌اند بیرون آورند و به اساسنامه و آیین‌نامه‌های متناقض آن دست یابند. آن 3نفر باید پاسخ دهند و بگویند که قرارداد سرمربی و مربیان تیم ملی را چه‌کسی نوشته و با چه معیار حقوقی و قانونی ملی و بین‌المللی تنظیم شده است. آنان باید پاسخ بدهند که ارزهای دریافتی از فیفا در چه جاهایی هزینه شده است.آنان که به قول خود از کسی نمی‌ترسند باید پاسخ دهند که بلیت‌های جام‌جهانی فوتبال را چه کار کرده و به چه کسانی داده‌اند. آنان باید به دولت و ملت پاسخ دهند که درصدهای اخذشده از قراردادهای ورزشکاران ، مربیان و... را در چه مسیری خرج کرده‌اند. باید پاسخ دهند که ارزهای اخذشده را با کدام مصوبه و قانون هزینه کرده‌اند. آنان باید پاسخگوی این باشند که پول‌های اسپانسرهای فدراسیون را در چه محلی هزینه کرده‌اند.
دستگاه‌های نظارتی باید فدراسیون فوتبال را موظف به پاسخگویی به صدها سؤال مهم و اساسی کنند. فوتبال یک بازی زیبا و تماشایی است، بازیچه نیست. تمام گرفتاری‌های این فدراسیون بی‌در و پیکر و فروپاشیده در این است که کار بزرگ را دست مردان کوچک سپرده‌اند.
برای جلوگیری از شرمندگی‌های آینده و سقوط فوتبال ملی باید به احیای فدراسیون فوتبال کشورمان بپردازیم. چرا از نیروهای معنوی کهنه‌کار و باتجربه سود نمی‌گیریم؟ چرا اجازه داده‌ایم که برخی از خودمحوران مجمع فدراسیون را بی‌اعتبار کنند و به تاراج فوتبال کشورمان بپردازند، تاجی را که کلاهی بیش نیست بر سر فوتبالمان بگذارند و در عرصه بین‌الملل نیز نزد FIFA حقیر جلوه کنیم؟
یکی از علل اصلی فروپاشیدگی فدراسیون فوتبال و بی‌اعتبار کردن آن همانا سقوط این فدراسیون از ارزش‌های اخلاقی و اسلامی است. فوتبال ایران این روزها دچار افسردگی شده است زیرا طریقتی خالی از ارزش‌های مورد قبول جامعه برگزیده و فوتبال را در تنگنای تصمیمات شخصی قرار داده است.خیراندیشان فوتبالی هر گامی که در راه احقاق حق فوتبال کشورمان برداشته‌اند با مخالفت و ستیزه‌جویی گروهی روبه‌رو می‌شوند که سوار بر خر مرادند.
واژه تعلیق فوتبال از درون فدراسیون به فیفا القا شده و تعلیق را پتکی کرده‌اند که آن را بر سر وزارت ورزش بکوبند تا با ترساندن «عمارت ورزش» مبنی بر دخالت دولت در فوتبال بتوانند به هر تخلفی روی آورند .اکنون وقت آن است که برای نجات فوتبال کشور و استقرار یک ساختار پاک و عاری از فساد، سازمان بازرسی و دستگاه‌های نظارتی بازرسان خبره را مأمور رسیدگی به پرونده‌ها و کلیه امور فدراسیون فوتبال کنند.سازمان‌های محترم نظارتی! به‌منظور بررسی، بازرسی و نظارت بر عملکرد، لطفا فدراسیون فوتبال را قرنطینه کنید. منبع: همشهری