به گزارش حلقه وصل، با شروع بیماری کرونا در کشور یکی از اماکنی که زودتر از همهجا تعطیل شد و هنوز باز نشده است، حرم های مطهر بودند. حرم هایی که محل تردد بسیاری از درماندگان و گرفتاران در طول سال های مختلف بوده اند. مساله تعطیلی حرم با مناقشات فراوانی همراه شد، عده ای در جرگه لیسندگان ضریح درآمدند و با ترکیب خیانت و حماقت، دنبال خدشه دار کردن اعتبار این جایگاه بلندمرتبه بودند همان عده ای که پس از بسته شدن درهای حرم، به سمت آن هجوم بردند و در را شکستند.
اما واقعا مساله تعطیلی حرم های مطهر ائمه و امامزادگان به دلیل مساله انتقال بیماری چه جایگاهی در مسایل دینی دارد؟ آیا دین اجازه بسته شدن درهای حرم را می دهد؟ آیا واقعا بازبودن اماکن مذهبی خطر جانی قابل توجه دارد؟ بررسی ادله حرمت تعطیلی حرمهای مطهر، آیا اماکن مذهبی شفابخش است؟ نظام اسباب و علل استثناپذیر است یا نه؟ ضریب اهمیت زیارت از منظر اسلام چه مقدار است؟ چالشهای دانش پزشکی مدرن کجاست؟
همه این سوالات و سوالات بیشتری از این دست، در کتابی به نام «دارالشفا» جمع آوری شده است. کتاب «دارالشفا» به قلم حجت الاسلام و المسلمین محمدحسن وکیلی ( مدرس دروس خارج حوزه علمیه مشهدمقدس) حرفی نو در نسبتِ تعطیلی حرم های مطهر، ویروس کوئید 19، علوم تجربی و علوم مجرد است.
مباحث مطرح شده در کتاب را میتوان در این چند بند خلاصه نمود:
• تشخیص موضوع شفاء و درمان، متوقف بر تخصص است و نظام پزشکی فعلی که در پارادایم تجربهگرایی میاندیشد به جهت کمبود نمونههای آماری در برخی از موارد فاقد صلاحیت برای قضاوت دربارۀ اماکن مقدسه است و لذا از جهات فقهی و تجربی نمیتواند در این زمینه مرجع قرار گیرد.
• منابع وحیانی بهوضوح دلالت بر این دارد که آثار تکوینی اماکن مقدسه با دیگر اماکن متفاوت است و لذا برای قضاوت دربارۀ آنها باید آزمایشها و تجربیاتی مستقل انجام شود.
• منابع وحیانی بهروشنی دلالت بر این دارد که حضور در اماکن مقدسه به قصد استشفاء از عوامل مهم شفاگرفتن است و لذا این مراکز در شفابخشی در میان کاربریهای گوناگون شهری، عِدل بیمارستانها و درمانگاهها و بلکه مقدم بر آنها است.
• حفظ سلامتی از راهبردهای مهم شریعت در زندگی است ولی راهبردی مطلق نیست بلکه ضریب اهمیت آن بهگونهای است که در تزاحم با امور گوناگونی از فعلیت ساقط میشود.
• با این فرض که نظر کارشناسان بهداشت را دربارۀ اماکن مقدسه بپذیریم باز هم تزاحم ملاکها در این موارد بهگونهای نیست که بتوان جواز بستن این اماکن را که مستلزم تعطیل وقف و وهن شعائر است توجیه نمود.
تصور نگارنده بر این است که آنچه در این کتاب بیان شده دیدگاه رایج فقهای پیشین شیعه است که اکنون به بهانۀ روشنفکری و مقابله با تحجر مورد غفلت قرار گرفته است و آنچنان مهجور شده که اگر کسی از آن سخن بگوید اسباب تعجب و استهزاء دیگران خواهد شد. دشمن نیز در این میان ساکت ننشست و از عقبنشینی رجال دین از مواضع مسلّم تشیع در قرنهای گذشته، سوء استفاده کرده و به این بهانه جسارتهایی به حریم اهلبیت و تشیع نمود که زبان را یارای بیان آن نیست.
نویسنده کتاب هر چند مبتنی بر نگاه علمی خود به این مساله پرداخته اما در مقدمه کتاب انتظار دارد: «امید است این نگاه در فضایی علمی و به دور از هیاهوی رسانه، مورد توجه علما و فضلای معظم قرار بگیرد و اهل نظر با نقدهای سازنده و دقیق خود بر غناء این بحث بیفزایند. اگر فضلای معظم بدین نتیجه رسیدند که واقعاً این دیدگاه صحیح است در نشر و بسط هر چه بیشتر این اندیشه تلاش کنند تا حرمت شکستهشدۀ قبور مطهر اهلبیت بار دیگر احیا گردد. مؤلف از همه عالمان و نخبگان حوزوی و دانشگاهی تقاضا دارد به پاس احترام حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام یک بار محتوای این کتاب را ملاحظه نموده و اگر آن را صحیح یافتند در نشر این محتوا و پیام و احیاء حرمت بیوت اهل بیت علیهم السلام دریغ نفرمایند. مطالب کتاب به هم پیوسته است و پاسخ بسیاری از اشکالات ابتدائی در میانه کتاب آمده است.»
این کتاب را از طریق سایت حلقه وصل می توانید دانلود کنید و نظرات خود را در این باره منتقل فرمایید.