به گزارش حلقه وصل، حسین رضازاده استاد جملات قصار و تاریخی است. مردی که دیگر عادت کرده ایم هر از گاهی از او چند جمله عجیب و حیرت انگیز بشنویم که فاصله چند صد کیلومتری با واقعیت دارد.
ستاره بزرگ فوق سنگین جهان که رکوردهایش در دسته 105+ کیلوگرم سالهای سال دست نخورده باقی ماند و اگر بچه غول اعجوبه‌ای چون لاشا تالاخادزه گرجی نبود، هنوز هم رکوردهای جاودانه او در وزنه برداری باقی می ماندند، حالا در کسوت یک مدیر حضور دارد و البته گفته هایش هرگز متناسب با جایگاهش نیست.
رضازاده اما برخلاف دوران باشکوه ورزشی اش، در دوران مدیریت در نقطه معکوس عمل کرده و هر آنچه اعتبار و آبرو در عصر ورزشی اندوخته، در این عرصه از کف داده است. در دوران پرفراز و نشیب و البته پرحاشیه مدیریت رضازاده در فدراسیون وزنه برداری از سال 88 تا 93، تصمیمات عجیب و صحبت های عجیب تر از او بسیار بر جای مانده، اما بعد از سپردن صندلی ریاست فدراسیون هنوز هم بر همان مدار سابق حرکت می کند.
همین یک سال پیش بود که رضازاده پس از مطرح شدن ماجرای دوپینگی ها و تقلیل سهمیه های ایران به 2 وزنه بردار در المپیک بواسطه تعداد فراوان دوپینگی ها در یک دهه اخیر، در یک اظهارنظر عجیب مدعی شد که فدراسیون وی پاک ترین فدراسیون تاریخ وزنه برداری بوده! در حالیکه در لیست منتشره، غالب خاطیان، در دوره او اقدام به استفاده از مواد نیروزا کرده و محروم شده بودند. در حقیقت رضازاده با این جمله، از واژه «پاک» بازتعریف دوباره ای داشت.
رضازاده اما حالا بعد از یک سال دوباره مصاحبه کرده و این بار بهانه او، تعلیق و استعفای اجباری تاماش آیان پدرخوانده متهم به فساد وزنه برداری جهان است. مردی که در طول نیم قرن امپراطوری خود در IWF تمامی فسادها و تخلفات ممکنه را انجام داد و با سیاهه ای از اتهامات تکان دهنده روبروست. رئیس تعلیقی فدراسیون جهانی پس از افتادن تشت رسوایی اش، مجبور به کناره گیری شد اما رضازاده در کمال حیرت از او دفاع کرده و او را رئیس زحمتکش و پاک معرفی کرده و تاکید کرده که چیزی از او ندیده است. یک بازتعریف دوباره از واژه «پاک»؛ آنچه به نظر می رسد رئیس سابق فدراسیون وزنه برداری معنای لغوی این واژه را نمی داند!
رضازاده با دلسوزی از زحمات مدیر فاسد IWF تقدیر کرده؛ در حالیکه در دوران ریاست تاماش و بنا بر شواهد و اسناد منتشره، تقریبا هیچ مدالی بدون دوپینگ، پرداخت پول و رشوه توزیع نشده است. ردپای این اظهار نظر عجیب و حیرت انگیز را می توان در علاقه شخصی آیان از رضازاده دید؛ آنجا که در انتخابات دو دوره پیش فدراسیون کشورمان، رئیس IWF در یک حرکت خلاف عرف و غیردیپلماتیک از ریاست حسین رضازاده علنا دفاع کند و همین جانبداری آشکار، عملا تکلیف انتخابات را مشخص کرد و رضازاده جوان را در صندلی ریاست تثبیت کرد.
ریشه های این علاقه به روابط دوستانه و تنگاتنگی باز می گردد که شاید منافع طرفین ایجاب می کرد. از سفرهای پی در پی و مارکوپولووار رئیس ایرانی در کنار آیان و البته اتفاقاتی که از منظر مخاطبان این ورزش خارج مانده است. روزهایی که اعتبار، جایگاه و تشخص وزنه برداری ایران به تاراج رفت و در فهرست سرسپردگان قرار گرفتیم. آنچه امتداد آن را می توان تا این روزها و همین مصاحبه اخیر دید.
در این میان ردپای برخی داخلی‌های دیگر نیز هویداست. آنها که سالهاست مدعی رابطه نزدیک و تنگاتنگ با شخص اول تشکیلات فدراسیون جهانی بودند و برای خوش خدمتی به او تمامی تحولات و اتفاقات داخلی را در اسرع وقت و با یک کلیک به سمع و نظر رئیس فاسد می رساندند تا بلکه از قافله جا نمانند. آنهایی که با همین توهم و البته بازی دروغین، برای خود خواب‌هایی دیده بودند اما طبل تو خالی آنها عیان شد و ماجرا سر از جاهای عجیبی درآورد. اینها نیز دنباله های همین سرسپردگی بودند که وزنه برداری ایران را به قهقرای ذلت و خواری می برد؛ صرفا برای چند عکس یادگاری با رئیس فاسد و ادعاهای دروغینی که این روزها افشا شده است.
مصاحبه اخیر رضازاده در دفاع از یک مدیر فاسد، در حقیقت دفاع از یک تخلف و فساد است که دیگر تمام جهان به آن اذعان دارند. این روزها نشان می دهد که رئیس سابق فدراسیون وزنه برداری از اتفاقات تلخ پیشین و روزهای گوشه نشینی درس نگرفته و حتی همنشینی با سیاسیون هم نتوانسته به او درس بیاموزد. چه حیف!