به گزارش حلقه وصل، در حالی که به نظر می‌رسید با انتخاب احمد سعادتمند به عنوان مدیرعامل استقلال، این باشگاه به ثبات نسبی برسد، اما ظاهراً برخی افراد هنوز دوست ندارند استقلال رنگ آرامش را به خود ببیند.
پس از حضور کوتاه مدت فتح‌الله‌زاده، اسماعیل خلیل‌زاده رئیس هیئت مدیره استقلال که چند ماهی سرپرست باشگاه بود، بار دیگر امور این باشگاه را برعهده گرفت. خلیل‌زاده که بارها گفته بود به دلیل مشغله کاری نمی‌تواند سرپرست یا مدیرعامل باشگاه باشد، در همان روز انتخاب سعادتمند، تصمیم به استعفا از هیئت مدیره باشگاه گرفت تا به نوعی اعتراض خود را به این انتخاب نشان دهد. خلیل‌زاده در حالی که باید در شرایط فعلی به باشگاه استقلال که با حجم انبوهی از بدهی‌های خارجی روبه‌رو شده، کمک کند، با رفتارهای عجیبش باشگاه را دچار چالش کرده است.
عبدالرضا موسوی عضو هیئت مدیره استقلال که در نیم فصل دوم کمک مالی قابل توجهی به استقلال کرده بود، پس از استعفا از سمت خود صحبت‌های قابل تاملی در رابطه با عملکرد خلیل‌زاده انجام داد. موسوی در بخشی از اظهاراتش گفته بود: «مشکل استقلال مدیریتی بود و آقایان صداقت نداشتند. خلیل‌زاده در حالی گفته استعفا کرده که وزارت ورزش از او خواسته بود کنار بکشد.» او در ادامه به اختلاف در هیئت مدیره اشاره کرده و گفته بود: «پس از پایان بازی دربی برگشت، خلیل‌زاده مقابل خبرنگاران دستم را گرفت و من را در آغوش گرفت تا نشان بدهد با هم رابطه خوبی داریم، اما با او دعوا کردم و گفتم چرا دروغ می‌گویی؟»
عضو پیشین هیئت مدیره استقلال همچنین به بحث مذاکره خلیل‌زاده با وکیل استراماچونی اشاره و عنوان کرده بود: «خودم با وکیل استراماچونی صحبت کردم و گفت مذاکره‌ای صورت نگرفت. به وزیر ورزش هم گفتم این آقا شما را سیاه می‌کند و جلوی وزیر با خلیل‌زاده بگو مگو کردم.»
با وجود اظهارات تند موسوی علیه خلیل‌زاده و صحبت‌های متقابل رئیس هیئت مدیره استقلال علیه موسوی در رسانه‌ها، خلیل‌زاده در روزهای گذشته دست دوستی به سمت موسوی دراز کرد. خلیل‌زاده در حالی که به دلیل بیماری کرونا در قرنطیه بود، در نامه‌ای که در کانال رسمی باشگاه استقلال منتشر شد از موسوی خواست که به این باشگاه بازگردد و کمک کند.
اکنون چند سؤال مطرح می‌شود؛ نخست اینکه چه اتفاقی افتاده که خلیل‌زاده و موسوی که در رسانه‌ها از خجالت یکدیگر درآمده بودند، صحبت از همکاری مجدد می‌کنند؟ آیا پشت پرده‌ای میان این دو نفر وجود دارد که در یک جبهه قرار گرفته‌اند؟
دوم اینکه آیا خلیل‌زاده با الفبای مدیریت آشنا نیست که بداند بازگشت موسوی پس از استعفا در حوزه اختیارات وزارت ورزش است و نه او. خلیل‌زاده واقعاً نمی‌داند که مجمع و وزارت ورزش باید درباره بازگشت موسوی تصمیم‌گیری کنند یا خودش را به ندانستن زده است؟ اگر واقعاً نمی‌داند که وااسفا به اقتصاد و فوتبالی که امثال او در آن سال‌هاست مدیریت می‌کنند و اگر می‌داند که باید خون گریست که چرا با وجود آگاه بودن چنین کاری کرده است؟ اگر خلیل‌زاده از این موضوع اطلاع داشته باز هم باید این سؤال را مطرح کرد که چه اتفاقاتی رخ داده که او دانسته چنین اقدامی کرده است.
سؤال بعدی این است که چطور در روز انتخاب سعادتمند، تحرکات خلیل‌زاده آغاز شد و او حرف از استعفا زد تا به نوعی انتخاب مدیرعامل جدید را به چالش بکشاند؟
مجمع باشگاه تصمیم گرفته سعادتمند مدیرعامل استقلال شود اما درست در همین روز خلیل‌زاده استعفایش را رسانه‌ای کرد که به دور از اصول حرفه‌ای و مدیریتی است. خلیل‌زاده این روزها نقش زیادی در آشفتگی باشگاه استقلال دارد و سهم عمده‌ای از آتشی که در باشگاه استقلال روشن شده مربوط به اوست و حال این سؤال مطرح می‌شود که او رئیس هیئت مدیره استقلال است یا رئیس حاشیه‌سازی برای تیم؟
کاش روزی برسد که همه ما بدانیم نباید تا زمانی که در مجموعه یا باشگاهی حضور داریم خواهان موفقیت آنجا باشیم و پس از آن با رفتار و اقدامات‌مان باشگاه را دچار حاشیه و چالش کنیم.