به گزارش حلقه وصل، نه، قرار نیست حضور بی ثمر عیسی ساوه شمشکی در اسکی پایان پذیرد. شخصی که بیش از 3 دهه اسکی را بدل به حوزه انحصاری خود و وابستگانش کرده بود، بعد از پایان دوران ریاستش در فدراسیون، حالا از مسیر دیگری و از در پشتی وارد شده و هنوز در این ورزش جولان می دهد.
گویی ساوه شمشکی و اسکی نباید تحت هیچ شرایطی از هم جدا باشند و این شخص بازنشسته تا زمانی که زنده است، باید کماکان در پست های مدیریتی این رشته، حضور داشته باشد.
از دوران تاریک حضور عیسی ساوه شمشکی در فدراسیون خاطرات استخوان سوزی بر جای مانده. دورانی که فدراسیون بایستی عملا به فدراسیون ساوه شمشکی تغییر نام می داد. به گونه ای که اگر فردی به فدراسیون اسکی پا می گذاشت و نام ساوه شمشکی را صدا می زد، همزمان جمعیت کثیری به سمت صاحب صدا برمی گشتند تا ببینند ساوه شمشکی مورد نظر کیست! شاید این جمله با صنعت اغراق همراه باشد، از شِمایی از روزهای تلخ رفته بر این ورزش است.
انحصارگرایی ساوه شمشکی از اواخر 60 آغاز شد و تا اواسط دهه 90 طول کشید. سه دهه ای که بی تردید تاریک ترین دوران این رشته محسوب می شود که دستاورد اسکی ایران در تمامی تورنمنت های بین المللی، آسیایی و جهانی، تلاش برای آخر نشدن به شمار می رفت. البته اگر این لیز خوردن ها به انتهای خط می رسید!
در آخرین دوره حضور ساوه شمشکی در فدراسیون اسکی تمامی مناصب فدراسیون در اختیار آنها بود؛ یک تراژدی مطلق. بهرام ساوه‌شمشکی پسر بزرگ عیسی، مدیر کمیته روابط بین الملل و نماینده ایران در فدراسیون جهانی، مرتضی ساوه شمشکی برادر وی رئیس کمیته آموزش و رئیس هیأت اسکی استان تهران، مهین ساوه‌شمشکی همسر برادر رئیس فدراسیون مربی تیم ملی بانوان، برادر مهین ساوه‌شمشکی یعنی علی‌داد ساوه‌شمشکی مربی تیم ملی مردان و حتی حامد ساوه‌شمشکی پسر دیگر عیسی ساوه‌شمشکی در ترکیب اصلی تیم ملی جای داشتند. دیگر چه می توان گفت که زیاده گویی است.
پایان دوران ریاست دیرپای ساوه شمشکی بر فدراسیون که به لطف قانون منع بکارگیری بازنشستگان رخ داد، حالا شاهد هستیم که هنوز در بدنه حضور دارد و از در پشتی وارد شده. حضور در سمت رئیس کمیته پارااسکی فدراسیون جانبازان و معلولین، صندلی جدید آقای بازنشسته است که بعد از کنار رفتن از سمت ریاست فدراسیون، به وی اهدا شده تا کماکان در این ورزش حضور داشته باشد و احساس غریبی نکند!
حضور یک فرد بازنشسته در بدنه یک فدراسیون یک تصمیم خلاف قانون است. باید از مدیران فدراسیون جانبازان و معلولین پرسید که چرا برای حضور یک فرد بازنشسته، حاضر به تخلف شده و او را در این سمت به کار گرفته اند؟ اساسا ساوه شمشکی در دوران طولانی ریاستش در فدراسیون، چه دستاوردی داشته که حالا کمیته پارااسکی را به پاس آن خدمات و دستاوردها به او رسیده است؟
حضور دائمی چنین فردی در بدنه اسکی و اصرار او بر حضور همیشگی اش این پرسش کلیدی را مطرح می کند که چرا باید ساوه شمشکی همیشه و به هر نحوی حضور داشته باشد؟ این حضور دائمی و بلندمدت شبهات جدی را به همراه دارد. چه چیز باعث می شود یک شخص ناکام و بازنشسته حتی حاضر به حضور در یک کمیته با وجود منع قانونی باشد؟ جواب این پرسش ها را دلسوزان و اهالی ورزش به خوبی می دانند.