به گزارش حلقه وصل، امیر عابدزاده دروازه‌بان ۲۶ ساله ایرانی در تیم ماریتیمو عملکرد خوبی در لیگ پرتغال داشته است ولی در عین حال جاه‌طلبی‌های بزرگی هم دارد. مصاحبه با این دروازه‌بان ایرانی را در زیر می‌خوانید:
آرزوی شما در فوتبال چیست؟
من اهداف بزرگی در سرم دارم و هر روز به آن فکر می‌کنم. می‌دانم که دیر یا زود به این اهداف خواهم رسید. باید هر روز تمرین کنم و فقط به پیشرفت خودم فکر کنم. در این صورت می‌توانم به اهدافی که در سرم برای خود ترسیم کرده‌ام برسم.
نظرت درباره مهدی طارمی مهاجم دیگر ایرانی که در پرتغال بازی می‌کند، چیست؟
من برای تمام بازیکنان ایرانی آرزوی موفقیت می‌کنم و خوشحال می‌شوم که موفقیت آنها را ببینم. از صمیم قلبم برای طارمی آرزوی موفقیت می‌کنم و امیدوارم بتواند به همین شکل روند خوب خود را ادامه دهد و در بین بهترین‌ها قرار گیرد. خوشخالم که بعد از من مهدی طارمی و مهرداد محمدی به لیگ پرتغال آمدند. من این دو را به خوبی می‌شناسم و همه ما تلاش می‌کنیم که نماینده‌های خوبی برای فوتبال ایران در لیگ پرتغال باشیم.
عملکرد کارلوس کی‌روش در تیم ملی فوتبال ایران را چه‌طور ارزیابی می‌کنید؟
کی‌روش یک جنتلمن واقعی است که دانش زیادی از فوتبال دارد. بعد از هشت سال کار در تیم ملی فوتبال ایران جای خالی او احساس می‌شود. او تاثیر زیادی روی فوتبال ایران داشت. کی‌روش باعث بالارفتن انتظارات از تیم ملی ایران شد. همان‌طور که دیدید جانشین او نتوانست در این شرایط دوام بیاورد و ثبات او را داشته باشد. من خودم افتخار می‌کنم که شاگرد او بودم و باید بگویم چیزهای زیادی از کی‌روش یاد گرفتم.
تیم باشگاهی‌ات ماریتیمو فراز و نشیب زیادی داشت ولی امسال عملکرد خیلی خوب و یک نواختی داشتی نظر خودت چیست؟
همین‌طور است. من از اشتباهاتم درس گرفتم و سعی کردم نقاط ضعف خودم را بپوشانم و تا جایی که ممکن است به تیمم کمک کنم. در حال حاضر تمرکز من روی جام جهانی بعدی است و امیدوارم بتوانم با ادامه این روند در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر برای تیم ملی کشورم بازی کنم.
چه‌طور شد که فوتبال پرتغال را انتخاب کردی؟
من آرزو داشتم در اروپا بازی کنم. تجربه خوبی در انگلیس، آمریکا و ایران داشتم و از بازی در اروپا استقبال می‌کردم. وقتی فرصت حضور در فوتبال پرتغال فراهم شد از آن استقبال کردم. زمانی که در پرسپولیس بودم با نیلسون جونیور صحبت کردم و به او گفتم که دوست دارم در پرتغال بازی کنم و از او درباره زندگی در پرتغال پرسیدم و جالب آنکه همین‌طور هم شد و یک سال بعد به پرتغال آمدم.