خاطره‌نگاری سرمربی پاراوزنه برداری از سیامند

سرمربی تیم ملی پاراوزنه برداری با تأکید بر اینکه درگذشت سیامند رحمان ضایعه تلخی برای ورزش جهان به حساب می آید، خاطراتی از او را مرور کرد.

به گزارش حلقه وصل، احمد دلجوان با ابراز تأسف از فوت ناگهانی سیامند رحمان گفت: چند روز از خبر تلخ که در این زمینه شنیده ام، می گذرد. به شهر محل سکونت او رفته ام و با خانواده داغدارش نیز دیدار داشتم اما هنوز این اتفاق تلخ را باور ندارم.

وی تصریح کرد: مرحوم رحمان به معنای واقعی انسان بود. نه به خاطر اینکه حالا در میان ما نیست و بخواهیم از او تعریف و تمجید کنیم. واقعیت این است که ویژگی های انسانی و اخلاقی رحمان مانند ویژگی های ورزشی اش به اندازه ای بزرگ بود که خبردرگذشت او انعکاس های جهانی به دنبال داشت. اینکه کمیته بین المللی پاراالمپیک به احترام مرحوم رحمان پرچم خود را نیمه افراشته می کند، حکایت از همین ویژگی ها و خصایص دارد.

سرمربی تیم ملی پاراوزنه برداری ادامه داد: برخورداری از منش پهلوانی بارزترین ویژگی سیامند بود. من در اردوها و مسابقات زیادی کنار او بودم. از مجموع تمام رویدادهایی که این روزها به عنوان بخشی از کارنامه سیامند رحمان مرور می شود، من در ۵۰ درصد موارد کنار او حضور داشتم و بر این اساس شناخت کاملی دارم. سیامند پسری بود که به معنای واقعی به هیچ کسی کاری نداشت و به اصطلاح همیشه سرش درلاک خودش بود. من فکر می کنم یکی از دلایل موفقیت اش همین موضوع بود.

دلجوان در ادامه خاطره ای از مرحوم سیامند رحمان را نقل کرد و گفت: در یک سفر به مشهد کنار سیامند بودم. در حرم امام رضا (ع) او از من خواست تا کمکش کنم تا به حرم نزدیک شده و در صورت امکان دستش را به ضریح بزند. جمعیت زیاد بود و فشار مردمی هم بالا. با این حال کمک کردن و ویلچر سیامند را تا حد امکان به حرم نزدیک کردم و با همان شرایط و چه بسا سخت تر، مسیر برگشت را طی کردیم. شرایط خیلی سخت بود چون جمعیت زیادی در حرم حضور داشت و هر لحظه امکان شکسته شدن ویلچر سیامند می رفت اما او اصرار داشت به حرم نزدیک و نزدیک تر شود. بعد از اینکه کمک او کردم، بابت این موضوع بسیار قدردان بود و می گفت آرامش دارم.

یکی دیگر از خاطرات سرمربی تیم پاراوزنه برداری از مرحوم رحمان مربوط به رکورد زنی او در پاراالمپیک ریو می شد، وی افزود: پیش از پاراالمپیک ریو یکی از نمایندگان انجمن جهانی پاراوزنه برداری می گفت رحمان می تواند رکورد ۳۰۰ را هم بزند. خودش هم البته این موضوع را می دانست و به خاطر رسیدن به این رکورد تمرینات زیادی داشت تا اینکه در ریو وزنه ای ۳۱۰ کیلویی را بالای سر برد. آن لحظه از شیرین ترین خاطراتی است که از مرحوم سیامند رحمان به یاد دارم. لحظه ای که نه تنها سیامند را مغرور نکرد بلکه او را مردمی تر هم کرد.

دلجوان گفت: به هر صورت اینکه جای سیامند رحمان در میان شاگردانم خالی است. من از ۱۲ سال پیش او را می شناختم و تا ابد انسانیت، مرام و بزرگی او را به یاد خواهم داشت.

سرمربی تیم ملی پاراوزنه برداری در پایان در مورد اینکه آیا فردی جایگزین سیامند رحمان در ترکیب این تیم برای المپیک توکیو خواهد شد؟ گفت: فکر می کنم صحبت کردن در این خصوص زود است. فقط اینکه برای حضور در پاراالمپیک باید براساس کسب سهمیه و رنکینگ جهانی تصمیم گیری شود.

منبع: مهر