به گزارش حلقه وصل، دیروز در صفحات نخست روزنامههای طیف موسوم به اصلاحطلب نشانهای از شکست آنها در انتخابات مجلس دیده نمیشد. این روزنامهها که در ساختن کوه از کاه و کاه جلوه دادن کوه به کمک عملیات رسانهای توانایی بسیاری دارند دیروز ترجیح دادند از شکست در انتخابات مجلس یازدهم در صفحات نخست خود چشمپوشی کنند.
صفحات نخست همین روزنامههای زنجیرهای پس از انتخابات مجلس دهم و پیروزی لیست امید و مقایسه آن با اکنون قابل توجه است. روزنامههای طیف اصلاحطلب در شنبه و یکشنبه پس از انتخابات (۸ و ۹ اسفند ۹۴) عکس و تیتر نخست صفحه یک خود را به انتخابات مجلس اختصاص دادند و حتی برخی از آنها تمام صفحه نخست را بهطور کامل تنها از انتخابات مجلس تیتر و عکس زدند.
ناامیدی مردم از نمایندگان امیدی
«حماسه امید»، «همه با هم آمدند»، «حضور پرامید»، «حکم ملت»، «روز داوری مردم»، «ایران سرای امید»، «جشن سرنوشت»، «همه آمدند، تَکرار میکنیم؛ همه آمدند» و... نمونههایی از تیترهای آن روز روزنامههای طیف موسوم به اصلاحطلب است. این طیف خصوصاً از پیروزی تمام لیست امید در تهران بسیار خوشحال و خرسند بودند.
تیتر یکی از این روزنامهها (همه آمدند، تَکرار میکنیم؛ همه آمدند) نشان میداد که مجلسی با حمایت برخی از سران اصلاحطلب شکل گرفته است؛ مجلسی که در آینده به تدریج ضعف و ایراداتش را هویدا کرد و بهعنوان ضعیفترین مجلس در طول ۴ دهه گذشته شناخته شد. راز عدم حمایت صاحبان «تَکرار» از لیستهای اصلاحطلبان در انتخابات مجلس یازدهم که جمعه برگزار شد نیز در ضعف فزاینده مجلس دهم و خاصه لیست امید نهفته است.
لیست امیدی که چنان سرگرم سیاستزدگی خود بود و در جدالهای حزبی و جناحی غرق شده بود که عملاً در حوزه مهمی مانند معیشت مردم غافل شد و ناامیدی مردم از نمایندگان امیدی بزرگان «تَکرار» را به این گمان مشغول ساخت که مهر «تَکرار کردن» بر هر لیستی بزنند، نتیجه عکس خواهد داد و لذا آنها ترجیح دادند سکوت اختیار کنند و در عوض روزنامههای زنجیرهای با تفسیرهای خود بر قامت آن سکوت، جامههای گمراهکننده بدوزند.
در همان روزها روزنامه اعتماد مصاحبهای را با سعید حجاریان منتشر کرد. این تئوریسین طیف موسوم به اصلاحطلب در آن مصاحبه ضمن تحلیل از انتخابات مجلس مدعی شد: «با مجلسی بهتر از مجلس پنجم روبهرو خواهیم شد»!! اما چنانکه گفته شد با ضعیفترین مجلس در ۴۰ سال گذشته روبهرو شدیم.
«تَکرارهای» بیخاصیت!
در این میان روزنامه زنجیرهای آفتاب یزد، از طیف موسوم به اصلاحطلب، در سرمقاله دیروز خود به انتخابات پرداخت و نوشت: «آری، اتفاق عجیب و غریبی رخ نداده؛ قابل پیشبینی بود که مجلس بعدی مجلسی یکدست اصولگراست. از چند جهت بسیاری چنین پیشبینی کردند: اول اینکه چهرههای شاخص اصلاحطلب رد صلاحیت شدند، دوم اینکه شورایعالی سیاستگذاری اصلاحطلبان برای انتشار لیست واحد به اجماع نرسید و تشتتی شکل گرفت و... بنده تصور میکنم حداقل در ظاهر مجلسی شبیه مجلس هشتم شکل گرفته است.
مجلس هشتم اکثریتی اصولگرا داشت و به تعداد انگشتان دو دست در این مجلس اصلاحطلب حضور داشتند که میشد آنان را اصلا فاکتور گرفت! نتایج انتخابات تا لحظه تنظیم این یادداشت نشان میدهد در مجلس یازدهم نیز قاطبه کرسیها را اصولگرایان بردهاند و اصلاحطلبان و اعتدالگرایان در بهترین حالت ممکن یک اقلیت ۲۰ یا ۳۰ نفره را شکل میدهند».
چنانکه خواندید این روزنامه اصلاحطلب دو عامل را برای پیروزی اصولگرایان نام ببرد. دو عاملی که از قضا نخستین آن اصلا با تجربههای تاریخی ما در جامعه ایرانی همخوانی ندارد. این روزنامه گفته است که اصلاحطلبان سرشناس رد صلاحیت شدند! این افراد چه تعداد بودهاند؟ آیا اگر آن چند نفر تایید صلاحیت میشدند و به فرض حتی رای میآوردند الان تعداد اصلاحطلبان مجلس چقدر بود؟ اضافه شدن ۵ یا ۱۰ نفر واقعاً چه تأثیری دارد که این روزنامهها آن را بهعنوان نخستین فاکتور بیان میکنند؟
نکته مهم دیگر اینکه در انتخابات مجلس دهم اکثر افراد لیست ۳۰ نفره امید در تهران در میان مردم چقدر شناختهشده بودند؟ چطور آن زمان همین لیست ناشناخته رای آورد؟ اما اکنون اصلاحطلبان بهانه نبودن افراد سرشناس را برای عدم موفقیت مطرح میکنند؟ آیا این برای رد گم کردن نیست؟ و آیا به این طریق نمیخواهند دلایل اصلی را بپوشانند؟ همان دلایلی که به سبب آن خیلی از اصلاحطلبان اصلا برای انتخابات نامنویسی نکردند چرا که عملکرد بسیار ضعیف مجلس دهم و لیست امید و همچنین دولت مورد حمایت اصلاحطلبان (تدبیر و امید) باعث شد که این طیف چندان امیدی به اعتماد دوباره جامعه نداشته باشند.
البته ذکر این نکته ضروری است که اگرچه روزنامههای اصلاحطلب پس از پایان ثبتنام انتخابات مجلس یازدهم از عدم نامنویسی افراد این طیف انتقاد کردند اما باید گفت که آنچه استقبال کم اصلاحطلبان در نامنویسی برای مجلس یازدهم خوانده شده احتمالا در قیاس یا رقیب بوده وگرنه این طیف از دورههای قبل نامزد بیشتری برای انتخابات داشت.