به گزارش حلقه وصل، شهرآورد 91 هر چقدر پرگل و برای دقایقی تماشایی تمام شد اما برخلاف همه هیجانات قبل از آن، آنی نبود که چنگی به دل بزند. پرسپولیس را تیمی ترسو دیدیم. تیمی که برخلاف دو سه بازی گذشته ای که با یحیی گل محمدی داشت، مقابل حریف تیمی بی دست و پا بود که اگر اشتباهات سرمربی رقیب سنتی در تصمیماتش برای تعویض نبود، شاید بازیکنان پرسپولیس با روشی که در پیش گرفته بودند، تا صبح هم بازی می کردند نمی توانستند به گل تساوی برسند.
یحیی گل محمدی را طور دیگری می شناسیم؛ مربی با فکر و با تفکرات هجومی. شکل بازی تیم های او دل نشین است. اصول فوتبالی دارد اما روز گذشته شاگردانش حداقل آنچه که دیدگاه یحیی در مکتب فوتبال است را پیاده نکردند.
حرص و جوش های خاص گل محمدی کنار خط شاید همانی باشد که می گوییم. مربی ساکت و کم ادای پرسپولیس در کنار زمین، دیروز هم داد زد، هم حرص خورد و هم ترسو رفتار کرد. عقب افتادن از حریف برای دو بار در دربی یعنی دستانت را به علامت تسلیم بالا زده ای. هر چند تلاش شاگردانش برای جبران گل های خورده ستودنی است و غیر قابل چشم پوشی اما آنچه از یحیی گل محمدی با این کیفیت از بازیکنانی که در اختیار دارد توقع می رفت، بازی حساب شده تری بود.
برخی بازیکنان پرسپولیس مثل محمد انصاری، کمال کامیانی نیا و مهدی ترابی، در حد واندازه های خود ظاهر نشدند. شاید یکی از دلایل افت سرخپوشان همین مسئله بود و تصمیم درست یحیی در تعویض یارانش هم به جا بود و هم مزد آن را با فرار از شکست گرفت. هر چند که باید تاکید کرد پرسپولیس صدرنشین که اختلاف قابل توجهی هم از لحاظ امتیازی با استقلال دارد، باید جان‌دارتر و با صلابت تر ظاهر می شد.
در آن سوی میدان فرهاد مجیدی که می توانست با تصمیم درست در تعویض ها و تاکتیک بازی اش در دقایق پایانی، هم حماسه سازی برای هوادارانش کند و هم با کسب این سه امتیاز سکوی پرتاب تیمش برای بازگشت به کورس قهرمانی درست کند، با تفکرات خودش همه چیز را خراب کرد. او فاقد جسارت لازم برای لقب گرفتن به عنوان مربی پیروز بود.
با وجودی که مجیدی اعتقاد داشت قائدی خسته بود و او را تغییر داد4ه اما شماره 10 استقلال این قدرها هم خسته نبود که نتواند 14 تا 15 دقیقه تا پایان بازی دوام بیاورد. او با ادامه حضورش در زمین می توانست باعث شود تا استقلال به یک باره به لاک دفاعی فرو نرود و در نهایت به دلیل فشار حریف دروازه خود را باز شده ببیند.
***
از نکات قابل توجه دربی 91 سکوهای کچل ورزشگاه آزادی بود. صندلی هایی که می توانست در اختیار هواداران سرخابی باشد اما مدل عجیب بلیت فروشی الکترونیک فقط صدای خواجه حافظ شیراز را در نیاورد. هر چند مسئولان بلیت فروشی بعد از انتقادات زیادی که وارد شد، اعلام کردند عده ای به دنبال خرابکاری بودند اما به نظر می رسد این موضوع توجیهی بیش نیست. این اولین بار نیست که هواداران فوتبال برای خرید بلیت الکترونیک با چنین مشکلاتی روبرو می شوند. شاید یکی از دلایل هیجان کم شهرآورد دیروز همین باشد. صندلی هایی که خالی ماند و هوادارانی که جایشان به شدت در ورزشگاه آزادی خالی بود.
***
بی شک زشت ترین صحنه دربی پیش از اینکه نوع خوشحالی علیپور یا حرکت اوساگونا یا حتی رفتار بهزاد غلامپور با روزبه چشمی باشد، مربوط به پایان بازی و میکسدزون ورزشگاه آزادی است. جایی که صدای خبرنگاران را در آورده است. تعویض مکان اولین ایراد به مسئولان ورزشگاه آزادی و برگزار کنندگان است. حضور همه نوع فردی در این مکان چه توجیه قانونی و حرفه ای دارد؟ اتفاقاتی که شب گذشته در میکسدزون ورزشگاه آزادی رخ داد، درست مقابل چشمان مسئولان سازمان لیگ و برگزار کنندگان بود و معلوم نیست باید چه اتفاق بدی رخ دهد تا فکری به حال این وضعیت غیر حرفه ای شود.
راز اصرار بر «مذاکره و ملاقات به هر قیمت» چیست؟ 
مشتریان نفت ایران در ۷ سال گذشته +فیلم