به گزارش حلقه وصل، اواخر دهه 80 وقتی هنوز اینترنت به گستردگی فعلی نبود، یک گزارشگر ورزشی رفتارهای متفاوتی از خود بروز می‌داد. رفتارهایی که او را به مردم نزدیک‌تر می‌کرد و مخاطبان می‌توانستند با او ارتباط برقرار کنند و پیام‌هایشان را به گوشش برسانند. شاید حکایت آن روزها برای مخاطبان کمی غریب باشد، آن روزها دسترسی به خبرنگاران به آسانی امروز نبود، نه صفحه اینستاگرامی داشتند و نه توئیتر و کانال تلگرامی. همه‌چیز در وبلاگ‌ها خلاصه می‌شد، مخاطبان کامنت می‌گذاشتند به امید پاسخ، نامه و تلفن به محل کار خبرنگاران روش‌های دیگری بود تا پیام‌ها به دست خبرنگاران برسد.
مازیار ناظمی جزء معدود گزارشگران ورزشی‌ای بود که وبلاگی معروف به نام «مازیاران» داشت، یک وبلاگ جنجالی از هر آنچه در ورزش می‌گذشت. او در همان وبلاگ، کارهایی را می‌کرد که امروز در کانال‌های تلگرامی یا صفحه‌های توئیتر و اینستاگرام برخی خبرنگاران می‌بینید. ناظمی تحلیل‌هایش را بدون واهمه منتشر می‌کرد و مخاطبانش را در جریان اخبار قرار می‌داد.
ماجرای فایل صوتی دایی
6 اردیبهشت 87 روز متفاوتی برای وبلاگ «مازیاران» بود، ناظمی تصمیم گرفت گفت‌وگوی خصوصی‌اش را با علی دایی منتشر کند. گفت‌وگویی که حاوی توهین‌های عجیب شهریار به مایلی‌کهن بود و جنجال بسیاری در فضای رسانه‌ای آن روزها به همراه داشت. هرچند ناظمی 10 دقیقه بعد آن فایل را از وبلاگش حذف کرد، اما ماجرا به‌سادگی پایان نیافت و او بعدها مجبور شد بارها در این‌باره توضیح دهد و اذعان کند که اشتباه کرده است. رابطه دایی و ناظمی پس از آن ماجرا رو به سردی رفت و این دو در فروردین 94 هم یک‌بار مقابل هم ایستادند، داستان به لو رفتن یک فایل صوتی از جلسه دایی و پروین در وزارت ورزش مربوط می‌شد. دایی در بهمن‌ماه 97 هم یک‌بار به ناظمی تاخت و وقتی مدیر روابط‌عمومی وزارت ورزش و جوانان، مربیان برتر دنیا را در صف حضور روی نیمکت تیم ملی می‌شمرد، گفت: «آقای ناظمی من از شما یک سوال دارم، شما در فدراسیون فوتبال چه سمتی دارید؟ وقتی در فدراسیون فوتبال سمتی ندارید، بهتر است درباره وزارت ورزش صحبت کنید که در آنجا سمت دارید. فیفا دخالت دولت در فوتبال را ممنوع کرده است.»
ورود مردی جنجالی به وزارت
روزها یکی پس از دیگری گذشت و مازیار ناظمی که در سال 92 از اخبارگویی به مجری‌گری در برنامه «تهران 20» رسیده بود و در دانشکده خبر نیز تدریس می‌کرد، با حکم سیدرضا صالحی‌امیری به‌عنوان مدیر روابط‌عمومی وزارت ورزش و جوانان رسید. این سرآغاز مسیری جدید برای ناظمی بود، راهی وزارت ورزش شد و پس از آنکه صالحی‌امیری نتوانست رای‌اعتماد مجلس را به دست آورد با محمود گودرزی و مسعود سلطانی‌فر هم همکاری کرد و موفق شد پست خود را حفظ کند. جنجال اما جزء جدایی‌ناپذیر از مازیار ناظمی بود، او وبلاگ‌نویسی را رها کرد و در اینستاگرام و توئیترش خبرسازی‌ها و بعضا جنجال‌سازی‌ها را شروع کرد. حکایت پرسپولیسی خواندن وزیر بهداشت، ماجرای گونی خواندن لباس شمشیربازان از سوی سلطانی‌فر، خصوصی‌سازی سرخابی‌ها که ناظمی آن را خصوصی‌بازی می‌دانست، صف زیدان، مورینیو و کلینزمن برای حضور روی نیمکت تیم ملی فوتبال ایران، نصیحت‌هایش به مزدک میرزایی برای بازگرداندن آرشیو صداوسیما، اعلام خبر ریاست شهاب اسفندیاری در شبکه سه به جای علی فروغی، اعلام استعفایش به نفع عادل فردوسی‌پور و واگذاری جایگاه خود به مجری محبوب برنامه 90 و بحث بازگشت زودهنگام وی به عرصه گزارشگری و جدل‌هایش با دیگر گزارشگران صداوسیما، از جمله جواد خیابانی حکایت‌هایی طولانی است که ذکر آن در این مجال نمی‌گنجد.
حکایت‌های ناظمی و دشمنانش
داستان درگیری ناظمی با مهدی تاج، علی کفاشیان، سفارت ایران در بلژیک و علی فتح‌الله‌زاده معروف‌ترین دعوای روزهای جدید مجری پیشین برنامه «تهران 20» بود تا جایی که تاج در یک گفت‌وگوی عجیب عنوان کرد: «من نمی‌دانم مازیار ناظمی کجای ماجراست!» اشاره او به داستان اتفاقات فینال جام‌حذفی بود که انتقادات ناظمی را در پی داشت. ناظمی در چند توئیت به علی کفاشیان هم تاخته بود و بارها اعلام کرد صحبت‌های او را نباید جدی گرفت، داستان درگیری این دو به برنامه «ورزش و مردم» مربوط می‌شد، کفاشیان در آن برنامه مقابل پیمان یوسفی نشست و از فشار وزارت ورزش و جوانان برای کناره‌گیری‌اش صحبت کرد و گفت به دلیل عدم انصراف از نامزدی ریاست فدراسیون فوتبال، تحت‌فشار قرار گرفته و حتی بازداشت شده است.
مازیار ناظمی هم بلافاصله در توئیتی از کفاشیان به‌عنوان «برنامه گرم‌کن» نام برد. داستان درگیری او با سفارت ایران در بلژیک اما پس از لو رفتن نام مارک ویلموتس شروع شد، سفارت ایران در توئیتی به نقل از یک روزنامه بلژیکی، ویلموتس را سرمربی تیم ملی معرفی کرد و ناظمی با انتقاد از این موضوع، عنوان کرد فدراسیون فوتبال برنامه ویژه‌ای برای معرفی ویلموتس داشتند و لو رفتن نام او برای مخاطبان، ضرر مادی زیادی را به فدراسیون تحمیل کرد. ظاهرا یکی از مسئولان فدراسیون تصمیم داشت طی مذاکره با چند اسپانسر، سرمربی تیم ملی را در مراسمی با حضور مردم و ورزشکاران و به‌صورت ناگهانی معرفی کند و لو رفتن نام او، مراسم را لغو کرد. حکایت درگیری ناظمی با فتح‌الله‌زاده اما داستان عجیبی بود، شوالیه آبی‌ها در گفت‌وگویی عنوان کرد: «تا زمانی که ناظمی در وزارت ورزش است، من مدیرعامل استقلال نمی‌شوم.» همین موضوع واکنش ناظمی را در پی داشت و او اعلام کرد مشکلی با مدیرعاملی فتح‌الله‌زاده ندارد. مدیر روابط‌عمومی وزارت ورزش و جوانان که پس از جدایی کی‌روش از فوتبال ایران با شعار «طلوع می‌کنیم» سوژه مخاطبان شده بود، به جنجال‌هایش ادامه داد و بارها توئیت‌های جنجالی منتشر کرد.
آخرین جنجال
توئیت او درباره تعلق نگرفتن جایزه برترین بازیکن آسیا به بیرانوند، پیش از برگزاری مراسم آخرین جنجال او محسوب می‌شود که واکنش‌های بسیاری را در پی داشت و نزدیکان بیرانوند می‌گفتند او با دلخوری راهی مراسم برترین‌های آسیا شد و معتقد بود برخی دوست ندارند او به طلسم 14 ساله کسب عنوان برترین بازیکن آسیا از سوی ایرانی‌ها پایان دهد. ناظمی درنهایت مجبور شد از بیرانوند عذرخواهی و اعلام کند نتوانسته آن‌طور که باید منظورش را برساند، با این حال خیلی‌ها می‌گویند او خیلی علاقه‌مند بوده که بگوید زودتر از بقیه می‌دانسته که بیرانوند انتخاب نشده است!
تلاش ناکام برای رسیدن به فدراسیون‌ها
ناظمی میان همه توئیت‌هایش اما بیکار ننشست و بارها در انتخابات مختلف کاندیدا شد تا درصورت کسب رای مجامع، راهش را از روابط‌عمومی وزارت جدا کند. جامعه بسکتبال و جودو اما به او اعتماد نکردند تا ناظمی شانس خود را برای حضور در شورایاری محل‌شان محک بزند، نتیجه اما همانی بود که در ورزش رخ داد. او نتوانست راهی شورایاری شود و رای‌اعتماد مردم محل‌شان را هم به دست نیاورد.
طلوع یا غروب؟
مرد جنجالی وزارت ورزش و جوانان این روزها سعی می‌کند با امیدبخشی به هواداران، آنها را به روزهای آینده امیدوار کند. اتفاقی که البته همه مدیران روابط‌عمومی سازمان‌های مختلف دولت تدبیر و امید هم به دنبال آن هستند، اما هرچه بیشتر پیش می‌رویم، اوضاع بدتر می‌شود و ناامیدی سهم مردم از وزرای حسن روحانی است. ناظمی مردی از جنس حاشیه است، شاید به همین دلیل هم هر توئیتش واکنش‌های متعددی را از سوی هواداران سرخابی به همراه دارد. او یک روز از خرج هزینه‌های هنگفت برای استخدام یک مربی خوش‌تیپ (استراماچونی) می‌نویسد و روز دیگر به داوری بازی‌های پرسپولیس اعتراض می‌کند. گویی علاقه‌مندی خبرخوان پیشین صداوسیما به جنجال‌آفرینی و جلب‌توجه بیش از آن است که تصور می‌شود.
هرچه باشد مازیار ناظمی به احتمال فراوان در دولت آینده جایی در وزارت ورزش و جوانان نخواهد داشت، شاید برای همین است در روزهایی که بازار برائت از دولت حسن روحانی داغ است، داستان اختلاف پنهانی او با سلطانی‌فر هم از راهروهای وزارت ورزش و جوانان به گوش خبرنگاران می‌رسد. مجلس یا شورای شهر شاید مقصد بعدی مرد جنجالی وزارت ورزش است. مردی که طلوع‌هایش معمولا زودتر از آنچه تصور می‌شود به غروب می‌انجامد.