به گزارش حلقه وصل، مستند سینمایی۸۲دقیقه‌ای «بانو» به نویسندگی و کارگردانی «محمد حبیبی‌منصور» و روایتگری ثریا قاسمی، روایتگر زندگی پرفراز و نشیب بانو عصمت احمدیان از زنان تاثیرگذار اهواز که خودش و اعضای خانواده او از جمله همسر و سه فرزندش هر کدام به نوعی با جنگ در ارتباط هستند، رونمایی شد. در مراسم رونمایی از این مستند، مجری برنامه از انتشار خبری صحبت می‌کند که مراسم را در یک بهت عجیب فرو می‌برد. وی به انتشار خبری از سوی گروه هنر و تجربه در مورد عدم‌امکان نمایش این مستند در گروه مذکور به دلیل عدم‌همخوانی با سیاست‌های آن اشاره می‌کند؛ اقدام عجیبی که به دلیل همزمانی با مراسم رونمایی از این مستند سؤالات زیادی را در اذهان مخاطبان ایجاد می‌کند.
در حالی که این گروه شش ماه پس از اعلام مأموریت حجت‌الله ایوبی ریاست وقت سازمان سینمایی در سال ۹۲ به شورای سیاستگذاری جهت پاسخی اصولی و منطقی برای مطالبات سینماگران نوگرا و جوان با چهار سالن سینما در تهران (آزادی، کوروش، خانه هنرمندان و موزه سینما) و یک سالن در پردیس سینمایی هویزه مشهد، آغاز به کار کرد، حالا در اقدامی عجیب نقض غرض کرده است، چه اینکه طبق شرایط مندرج در سایت این گروه برای متقاضیان اکران آثار و فیلم‌های مستند، سینمایی و تجربی آمده است: «گروه سینماهای «هنر و تجربه» تلاشی برای نمایش آن دسته از فیلم‌های باارزشی در میان فیلم‌های غیرتجاری است که اکران‌شان می‌تواند جایگاه شایسته و درخور سازندگان آن‌ها را در جامعه سینمایی روشن کند و به ارتقای دانش سینمایی تماشاگران و ارتقای کیفیت هنری سینمای ایران کمک کند.»
واقعیت این است که تدبیر و راه‌اندازی حرکتی مانند ایجاد گروه سینمای هنر و تجربه، اگر چه دارای ایرادات و اشکالات شکلی و محتوایی قابل توجهی است، اما نفس شروع یک چنین حرکتی، اقدامی نویدبخش برای فیلمسازان کم نام و نشان کشور به حساب می‌آمد که می‌خواستند قدم در راهی بگذارند که نتیجه‌اش پرورش فیلمسازان جوان و باانگیزه‌ای باشد که در آینده نه چندان دور ایفاکننده نقش پیشران‌های سینمای کشورمان باشند. مع‌الاسف، گروه هنر و تجربه با این اقدام خام‌دستانه و البته عجولانه‌اش چنین راهی را مسدود کرده است.