به گزارش حلقه وصل، مجتبی زارعی، متخصص مغز و اعصاب، درباره « بیماری صرع»، اظهار داشت: صرع بیماری بسیار قدیمی است و اکثر مردم از دیرباز به نوعی آن را می‌شناختند و آنچه مردم بیشتر می‌دانند این است که فرد دچار صرع، از هوش رفته و تشنج می‌کند.
وی ادامه داد: البته نوعی صرع است که الزاما فرد از هوش نمی‌رود اما در حرکات و رفتار او به صورت موقت اختلال ایجاد می‌کند؛ از طرف دیگر هر کسی که از هوش رفت و تشنج کرد، الزاما دچار بیماری صرع نیست.
این متخصص مغز و اعصاب با تاکید بر اینکه تشخیص بیماری صرع کاملا تخصصی است و امکان زیادی وجود دارد که در تشخیص آن دچار اشتباه شویم، گفت: 70 درصد کسانی که دچار صرع هستند با یک دارو می‌توانند کنترل شوند و این افراد نباید ناامید شوند که بیماری آنها ناعلاج بوده و زندگی آنها را برای همیشه مختل می‌کند.
زارعی در پاسخ به این پرسش که «شیوع صرع در چه سنینی است؟»، یادآور شد: شیوع بیماری صرع در سنین کودکی و نوجوانی و نوع دیگر آن در دوره کهنسالی است؛ البته به دو علت کاملا متفاوت ایجاد می‌شود؛ ضمن اینکه در تشخیص صرع دو موضوع مورد بررسی قرار می‌گیرد که یکی MRI و دیگری نوار مغز است.
وی اضافه کرد: اکثر کسانی که دچار صرع هستند MRI و نوار مغز آنها طبیعی است اما طبیعی بودن این دو آزمایش تشخیصی به این معنا نیست که فرد دچار صرع نشده است و عملا تشخیص صرع یک تشخیص کاملا بالینی است؛ یعنی بیمار به پزشک شرح حال ارائه می‌کند و پزشک براساس دانش خود تشخیص می‌دهد فرد دچار صرع شده یا نشده است.
زارعی متذکر شد: وقتی پزشک تشخیص بیماری صرع داد اما منفی بودن MRI و نوار مغز تشخیص آن را قطع نمی‌کند؛ در عین حال نیاز نیست تا پشت سر هم این دو آزمایش تشخیصی تکرار شود.
این متخصص مغز و اعصاب در پاسخ به این پرسش که «روش‌های درمان بیماری صرع چگونه است؟»، خاطرنشان کرد: برای درمان صرع داروهای متعددی وجود دارد که با توجه به سن و جنس بیمار نوع مصرف آن متفاوت است؛آنچه بیش از همه در مملکت با مشکل آن روبرو هستیم این است که همکاران ما خیلی زود تشخیص صرع را می‌دهند و مصرف دارو را شروع می‌کنند؛ البته شروع مصرف دارو ساده است اما اگر بعداً تشخیص داده شود که بیماری فرد صرع نیست، قطع کردن آن کار ساده‌ای نیست.
وی با تاکید بر اینکه تشخیص صرع باید بسیار با دقت صورت گیرد، افزود: دلیل این موضوع این است که اکثر این افراد مجبور هستند تا پایان عمر دارو مصرف کنند؛ در نتیجه نوع داروی تجویزی باید با دقت تشخیص داده شود تا کمترین اثرات نامطلوب را به همراه داشته باشد.
زارعی در پاسخ به این پرسش که «چه عواملی باعث ایجاد بیماری صرع می‌شود؟»، ابراز داشت: اکثر صرع‌ها علت مشخصی ندارد. در افرادی که در کودکی و نوجوانی دچار این بیماری می‌شوند اکثراً علت آن مشخص نیست؛ از بین افرادی که علت آن مشخص می‌شود معمولا در لوب گیجگاهی مغز ساختمانی است که دچار آسیب می‌شود و می‌تواند منشا حملات صرعی شود.
این متخصص مغز و اعصاب اضافه کرد: در سنین بزرگسالی ضایعات سرطانی و رشد آن به صورت تومور در مغز و همچنین صدمات و سکته‌های مغزی از جمله علل ایجاد بیماری صرع است اما باید گفت اکثر کسانی که دچار صرع می‌شوند علت مشخصی ندارند، اما یک فعالیت الکتریکی در قسمتی از مغز اتفاق می‌افتد که در کل مغز پخش می‌شود؛ در نتیجه باعث می‌شود فرد از هوش برود اما اینکه علت دقیق آن چیست، مشخص نیست.
وی در پاسخ به این پرسش که «آیا ژنتیک و ارثی بودن در ایجاد بیماری صرع موثر است؟» بیان داشت: اکثر کسانی که دچار صرع هستند سابقه فامیلی ندارند اما نوعی از صرع وجود دارد که به طور ارثی اتفاق می‌افتد و سابقه فامیلی نیز در ایجاد آن مهم است.
زارعی با بیان اینکه ترس عامل ایجاد صرع نمی‌شود، افزود: برخی ژن‌ها می‌توانند باعث صرع شوند و بستگی به آن دارد که آیا آن فرد آن ژن را داشته با نداشته است و آیا این تک ژنی به آن رسیده است.
این متخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه افراد دچار بیماری صرع با مصرف دارو می‌توانند ازدواج کرده و زندگی معمولی داشته باشند، تصریح کرد: درمان قطعی بیماری صرع از نظر ما این است که فرد داروی خود را مصرف کند؛ البته برخی اوقات صرع همراه با بیماری دیگری است؛ مثلا کسانی که دچار عقب‌ماندگی ذهنی و اختلال یادگیری هستند، ممکن است صرع هم داشته باشند.
وی یادآور شد: البته اگر فردی صرع داشته باشد و آن کنترل نشود، می‌تواند در کارکرد مغز اثر گذارد و دچار مشکلات یادگیری شود. این افراد کسانی هستند که اختلال یادگیری و عقب‌ماندگی ذهنی دارند و به جز سندرم اختلال، سندرم صرع هم در آنها وجود دارد اما باید گفت صرع به تنهایی باعث ایجاد اختلال و عقب ماندگی ذهنی نمی‌شود.