همداستان شدن مردم کوچه و خیابان با رسانهٔ ملی بهترین تیری بود که میشد به یاوهگوییهای سران رژیم جعلی اسرائیل زد. مردمی که در زندگی عادی خود به سر میبردند و اخبار و تحلیلهای درست را از رسانهٔ ملی شاهد بودند.
اهلسنت در کنار برادران شیعه در مقابل کاخ ظلم و ستم قد علم کرده و حاضر نیستند در برابر جنایات اشغالگران سکوت کنند.
اگر دانشجو و استاد، سرباز امام زمان(عج) باشند و برای اعتلای اسلام و انقلاب و ایران کار کنند دانشگاه میشود «پادگان» و «سربازخانه»! اما اگر در خیابان فحاشی و هتاکی کنند و اعمالی انجام دهند که حتی شرورترین افراد جامعه از آنها تبری میجویند میشود صدای متفاوت و صدای ناهمخوان!
چشمانداز جمهوری اسلامی ایران در افق 1404 که 20 سال پیش از سوی رهبری معظم انقلاب اسلامی به عنوان مبنای سیاستهای کلی چهار برنامه پنج ساله آینده ابلاغ شد دارای ویژگیها و محورهای حکیمانه است که در بخشی از آن جامعه ایرانی را در این افق معرفی میکند.
آمریکاییها عصر کنونی را عصر خشونت و هرزگی، عصر چپاول، عصر خرافه و علم مدرن، عصر فقر و حقارت، عصر فرار از مرگ و انکار معاد میدانند. انقلاب اسلامی و بسط قدرت آن در منطقه و جهان، سند زنده پایان چنین عصری است.
روند شتاب آلود تحولات فرهنگی و اجتماعی با توسعه ارتباطات و انفجار اطلاعات و گردش سریع آن هر روز پیچیدهتر میشود و ما در برابر سوالات مهمتر و کلیدیتری قرار میگیریم.
رجال سیاسی و مذهبی ایران در مدت 40 سال انقلاب اسلامی 3 دسته بودند. 1-رجالي بودهاند که آدم خود بودهاند 2- رجالی که سرسپرده اجانب بودند3- رجالي که با آنکه خودشان به لحاظ فکري و عملي کارنامه روشن و افتخارآميزي داشتند سرباز امام زمان (عج) و نايب او بودند و ولايت معصوم و نايب معصوم را به ولايت خودشان ترجيح ميدادند.
واقعیت این است که انقلاب پس از ۴۰ سال هنوز زنده، بالنده، پرفروغ و مقاوم ایستاده و پیچیدگیهای جنگ نرم نتوانسته است تصویر روشن، تابناک و زیبای انقلاب اسلامی را در نگاه مردم جهان به ویژه نخبگان، مخدوش جلوه دهد.