فیلمهایی چون «بخارست» را میتوان زاییده سیطره نظام فیلمهای کابارهای دانست که به شکل تازهای به گیشه سینمای ایران بازگشتهاند. آثاری از این دست که مرزهای ابتذال و فیلمفارسی را به شکل ارتجاعی درمینوردند هر کدام گواهی هستند بر ابتذال افسارگسیخته در این نوع سینمای کشور.
«فسیل» فیلمی است که با استفاده از کلیشههای همیشگی فیلمهای پر فروش موفقیتی در گیشه سینمای ایران کسب کرده است، فیلمی که به لحاظ ساخت و محتوا نیازمند بررسی است.
باور در فیلمهای اولیه حاتمیکیا آنقدر جدی است که مخاطب آن را باور میکند
با اکران فیلمهای جدید در سینماهای کشور، فروش گیشههای سینمایی نیز رشد داشته است.