«از دهه ۱۳۷۰ به این سو نوعی سادهگیری بر نوحهخوانی و مداحی حاکم شد و زیبایی آهنگهای قدیمی آیین سوگواری، جایش را به تقلید و تکرار آهنگهای پاپ روز داد. بعد هم که خود مداحان جدید اصطلاح مداحی پاپ و غیر از آن را باب کردند و معمولاً کسی را دیدیم که کنار مداح اصلی ـ. میکروفون در دست ـ. به بازتولید صدای سازهای کوبهایِ موسیقی پاپ با دهانش مشغول است.»