سینمای اجتماعی این روزها به کلی به دنبال القای ناامیدی و بن بست در جامعه است درحالیکه سینمای اصیل و دغدغهمند با طرح واقعیات جامعه آن هم با رعایت انصاف و به دور از اغراق و سیاهنمایی، به دنبال طرح مسئله است.
رضا پهلوی، فرزند شاه معدوم ایران در پایان سفر به سرزمینهای اشغالی، گفته است: اگر انقلاب نمیشد، ایران کشوری در حد کره جنوبی بود. این در حالی است که شاپور بختیار، نخستوزیر رژیم شاه، قبل از مرگش به این ادعای مضحک پاسخ داده بود.
این همان شاهنشاهی است که سلطنت طلبها در مورد احترام به شخصیت و جایگاه زنان در دورانش افسانه تعریف میکنند!
مفهوم «توهم اکثریت» حاصل از شبکه های اجتماعی را در مصاحبه فرح با نشریه ایتالیایی «لیبرو کوتیدیانو» در جمله (ایرانیان دنبال بازگشت پادشاهی هستند و من، آمادهام که به میهن بازگردم) میبینید.
جلسه شورای عالی اشتغال به ریاست رئیس جمهور برگزار شد.
لیلی امیرارجمند: تمام بودجههای کانون رو من تو مهمونیها جور میکردم! اون موقع جوون و خوشگل بودیم!
اخیراً عکسی با عنوان دست بوسی آقای دکتر حداد در برابر فرح پهلوی با لگوی حلقه وصل در شبکههای مجازی در حال انتشار است که با استفاده از فتوشاپ سخته شده است و از اساس صحت ندارد.
از محمدجوادحقشناس و حجت نظری باید سئوال کرد، کارنامه پرویز تناولی با کدامیک از ارزشهای جامعه، حتی عرفی گره خورده که باید خیابانی به نام وی نامگذاری شود؟
جواد موگویی فعال رسانه ای در صفحه شخصی خود یادداشتی پیرامون پیام تسلیت فرح پهلوی در پی فوت محمدرضا شجریان نوشت:
پخش فیلم مستند «قدیس» از تلویزیون، درباره احمد شاملو، شاعر درباری و ضدایرانی، بهطور همزمان داد و فغان رسانههای زنجیرهای داخلی و خارجی را درآورد.