منیژه آرمین گفت: «نویسندگان زن بعد از انقلاب در دل مردم میرفتند و از قشر روشنفکر و برجعاجنشین نبودند. مفاهیم الهی و اعتقاد به غیب و... در ادبیات پیش از انقلاب وجود نداشت. اما نکتۀ اساسی رشد چشمگیری است که میبینیم در دنیای درونی و بیرونی زنان وسعت بیشتری پیدا کرده است. زنان داستاننویس، امروز خود را باور کردهاند و موضوع ادبیات داستانی را جدی گرفتهاند و به صورت پژوهشی و فکری به آن نگاه میکنند. چون انقلاب اسلامی یک موضوع فکری است، نه صرفاً تفننی.»