فراستی با تأکید بر اهمیت انسداد موجود بین سینما و جامعه، متذکر شد سینمای دولتی، ارتباط بین مردم و فیلم را قطع کرده است. این سینمای دولتی که با مخاطب بی ارتباط است، منتقد از جنس خود را هم پدید میآورد.