سالها حکومت رژیمهای دژخیم، زخمی کهنه به نام فقر را بر پیکر ملت ثروتمند ایران باقی گذاشته بود. بعد از انقلاب، به تدریج نهادهایی متناسب با شرایط برای ادارهی امورات انقلاب شکل گرفت. با این حال کاستن درد محرومیت عزمی جدی و جهادگونه لازم داشت که در قالبهای اداری نمیشد آن را جستجو کرد. به همین خاطر حضرت امام از ابتدای انقلاب و حتی قبل از تاسیس رسمی جمهوری اسلامی، با تشکیل نهادهای مستقل برای رفع محرومیت از چهرهی کشور، عزم انقلاب را برای رسیدگی به محرومان نمایان کردند.