در سالهاى نخستِ پس از انقلاب اسلامى در ایران که زبانِ بیشتر شاعران در بین شعر و شعار سرگردان بود، مردمگرایى چندان محسوس نبوده و ما در شعر شاعرانى چون حمید سبزوارى و نصرالله مردانى، به ندرت آن را مىبینیم.