«ابراهیم» همیشه در کیفش اسپریهای رنگی داشت و هر وقت که فرصتی دست میداد، دیوارهای شهر را به شعارهای انقلابی زینت میداد. کافی بود موقع عبور از خیابانها چشم ماموران رژیم را دور میدیدیم؛ فوراً اقدام به نوشتن شعار میکردیم.
