شاعر به معنای واقعی کلمه، یعنی انسان دردمند، یعنی شاعری که بیتفاوت از کنار هیچ پدیدهای نمیگذرد. شاعر باید به دین، ارزشها، عاشورا و انسانیت متعهد باشد و در همه این زمینهها شأن شاعری را حفظ کند. به نظر شما آیا میشود شاعر عاشورایی یا آیینی، فتنه 88 را ببیند و سکوت کند و هیچ شعری نسراید؟ و از کیان انقلاب دفاع نکند؟ اگر سکوت کرد باید او را شاعر دینی دانست؟