سکینه (س) جسد پدر خود-حسین (ع) -را در آغوش کشید شنید که میگوید: «شیعیانم! چون آب گوارا نوشیدید مرا یاد کنید و چون از غریبی یا شهیدی شنیدید مرا نوحه کنید».
