آیتالله ضیاءآبادی با اشاره به اهمیت معاد، دو سؤالی که هیچکس پاسخ آنها را نمیداند، مطرح کرد.
در حالی که کفش خود را با بند انگشتش گرفته بود وارد شد و گفت: «السلام علیک یا بن رسولالله؛ این سلام به معنای واقعیاش بود؛ یعنی، تسلیمم. امام جواب سلام داد و فرمود: هارون! کفش خود را بگذار و در میان این تنور آتش بنشین.
گنهکارانی که توبه بر آنها واجب فوری است، توجه نمیکنند و روی مستحبات اعم از روزه و نمازهای مستحبی و شرکت در مجالس عزاداری و بر سر و سینه زدن اصرار میورزند؛ ترک واجب کرده، سنت به جا میآورند!
هر سخن جایی و هر نکته مقامی دارد. این هم نوعی زرنگی بازاری است که آدم پولدار متمکن میخواهد با دادن یک کیلو خرما به 100 نفر روزهدار، صدها غرفههای بهشتی را به دست آورد و در توجیه و تأویل آیه و حدیث نیز اعمال سلیقه کند.
همه ماهها ماه خدا و همه زمانها مخلوق خداست و اختصاص به یک ماه رمضان ندارد. این برای نشان دادن عظمت و کرامت و شرافت این ماه مبارک است؛ چنانکه کعبه مکرمه را بیتالله یعنی خانه خدا نامیدهاند و حال آنکه خدا احتیاج به خانه ندارد.