بعضی از علما که دارای مقامات دنیایی نبوده اند،دارای کرامات و مقامات آخرتی بودند.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: منظور از عالم، عالم بالله و عالم دینی است. نه معمم؛ زیرا بین این دو نسبت عموم من وجه است. در هر امری از امور (دینی یا دنیایی) باید از خدا بخواهیم، که یا عالم باشیم یا متعلم و یا محتاط.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: متاسفانه ما قدردان علما نبودیم لذا آنها را این طور لا الی بدل از ما گرفتند. اگر ما از علما دور شویم، کار ما از علاج گذشته است.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود:ا ی کاش می‌فهمیدیم که چاره کار ما در یک چیز منحصر است، و آن این است که تکلیف الهی را تشخیص بدهیم و بدانیم که چه کار را باید بکنیم و چه کار را نباید بکنیم.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: انسان چگونه استعداد دارد که به سمت بالا یا پایین سیر کند؟.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: در جریان سوال حضرت ابراهیم (علیه السلام) از کیفیت احیای موتی از خداوند متعال، چگونه ایشان اطمینان نداشت، با آن که پیغمبر اولوالعزم بود؟.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود:اگر مأکل و مشرب را تعدیل کنیم، چه قدر غضب ها و شهوت ها تعدیل مى شود. خدا مى داند کفّار در شبانه روز براى به فساد کشاندن مسلمان ها و موءمنین چه قدر پول خرج مى کنند.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: آیا ما که در اسلحه‌سازی و تجهیزات نظامی از کفار عقبیم، باید در دعا هم مؤخر باشیم؟! اما دعا باشد، نه لقلقه زبان و صورت دعا، و دعای تائب، یعنی این که دعا کردن بعد از عزم بر ترک گناهانی که می‌کردیم.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: کار ما به این جا رسیده که با داشتن قرآن، زیر بار کفار می رویم! خدا لعنت کند به کسانی که با رشوه خواری، کفار را بر بلاد اسلامی مسلط و مسلمانان را تسلیم بهایم و درندگان کردند!.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: میان ما رقص و شادی می‌کنند که کار ما بالا گرفته و از رییس جمهور آنها مدال گرفته‌ایم، و ما در فلان مجلس کرسی داریم، و از این گونه غلط کاری‌ها؟!.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: بنده این روایت را که در مقام ائمه (علیهم السلام) نقل شده است که می‌فرماید: ما را از مقام ربوبیت و پرودرگاری تنزل دهید و به جز آن درباره ما هر چه می خواهید بگویید، در جوامع حدیثی ندیده‌ام.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: وای بر ما اگر هم دنیا و اهل آن از ما رو گردان باشند، و هم امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از ما رو گرداند و ما را قبول نداشته باشد.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: عذاب خداوند از طرف غیب به توسط ملایکه، با توبه و رجوع الی الله و تضرع رفع می‌شود چه استبعاد دارد که عذاب از ما نیز رفع شود؟
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرماید: از حضرت امام رضا (علیه السلام) روایت شده است: گناه یأس از رحمت خدا، بیشتر از گناهی است که شخص مرتکب شده است.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: با این اوضاع و گرفتاری و بلاها که بر سر ما مسلمانان می‌آید چه باید بکنیم؟ اگر تکلیف خود را بدانیم که چه باید بکنیم و به آن چه فهمیدیم عمل بکنیم، از جهت عمل به وظیفه فردای قیامت راحتیم.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: اگر مسلمانی در چین مبتلا بشود، ابتلای او ابتلای ما است و ما باید خود را مثل او گرفتار بدانیم!
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: واقعا وقایع و حوادث عالم مایه عبرت است. با آن همه کمالات و مقامات که اهل بیت (علیهم السلام) دارند، به گونه‌ای که تمام عالم هیچ نسبتی با آنها ندارد.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود:در تبریز، پناهنده‌ای سینی را با آب باران طلا می‌کرد؛ ولی این‌ها کمال نیست، کمال انسان به تقوا است، لا أقل من ذلک و لا اکثر؛ (نه یک کلمه کمتر و نه یک کلمه بیشتر) قرآن می‌فرماید: ان أکرمکم عند الله أتقکم.
ما اگر همان مرتبه آخر تقوا را رعایت کنیم و از حرام یقینی اجتناب کنیم، خیلی خوب است البته در مواردی که مصلحت باشد! و گرنه، بهار توبه شکن می‌رسد، چه چاره کنم؟ مگر آنها که کار حرام به جای می‌آورند، بی‌عقل هستند؟!
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: ما از قرآن قدردانی نمی‌کنیم و مانند کسانی که آن را ندارند از محتوای آن بی‌خبریم. هم چنین اهل بیت و عترت (علیهم السلام) را که عدیل قرآن هستند، بلکه با قرآن یگانگی و اتحاد دارند.
