داریوش مهرجویی و جایگاهش دستاویز مناسبی است برای ماجراجوییهایی که در سال های گذشته به صورت مشابه تکرار شده است.
میگویند دولت فعلی هم دارد با سینما شبیه همان کاری را میکند که دولت قبل در آخرین ماههای حضورش انجام داد؛ یعنی تلاش برای تعطیل کردن خانه سینما و دولتی کردن ساختار فیلمسازی در ایران.
فیلم همچنین رگه هایی از کمدی سیاه دارد اما از آنجا که تکلیف کارگردان برای دشنام تلخ دادن علیه حکومت یا روایت یک فیلم شهری مشخص نبوده، فیلم هم در طراحی شخصیت، هم در روایت یک فیلم شهری، هم در نگاه کمیک به شخصیت های اصلی و موقعیت خنده دار آنها عقیم مانده و برای بیان شعارهای سیاسی اش هم به خاطر پیش بینی غلط، به ضدخودش تبدیل می شود.
سعید بیابانکی، شاعر و طنزپرداز، بیان کرد: برای خنده گرفتن از مخاطب، نباید به هر چیزی متوسل شد.