چند ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی زمزمههای پایان دوران استبداد و استعمار در ایران بالا گرفته بود و انقلابیون تحقق اهداف خود را نزدیکتر می یافتند. در چنین شرایطی مسأله نگارش قانون اساسی نظام جدید توسط دکتر حبیبی مطرح شد و امام نیز دستور نگارش آن را دادند.(1)