اين اوج ایمان امام بود كه در شرايطي كه فقط 50 روز از پيروزي انقلاب ميگذشت و دشمنان داخلي و خارجي انقلاب، همه جا در كمين بودند، خاضعانه از مردمي كه اين انقلاب را به پا كردهاند، خواست باز به ميدان بيايند و هويت آينده كشور خود را با اراده خويش رقم بزنند. پاسخ صريح مردم نيز دلگرم كننده بود. گرچه همه ميدانستند آرمان مردم چيست. چرا كه هيچ كس فرياد مردم را در صحنههاي پرشكوه انقلاب فراموش نكرده بود، اما در عين حال در آن زمان اين سئوال مطرح بود كه آيا مردم در مرحله تثبيت نظام مورد نظر خود همچنان پابرجا هستند؟ آيا در پاي صندوقهاي رأي حضور خواهند يافت؟ و آيا آرايشان با انقلابشان همسو خواهد بود؟