پدر شهید غلام کبیری تا روزهای آخر هم وقتی نام پسرش و وقایع فتنه میآمد، چشمهایش گُر میگرفت و همچون روز نخستین که از شهادت پسرش آگاهی یافت، بیتاب میشد.