در غزه دیگر چیزی برای گریه باقی نمانده. نه اشک، نه گندم، نه حتی صدای جهان. تنها چیزی که باقی مانده، استخوانهای برآمده کودکان، نوزادانی که قبل از آنکه حرف بزنند، از گرسنگی میمیرند و مادری که جنازه فرزندش را با تکهای پارچه میپیچد.
