این سطح از سادهانگاری در تدوین قوانین بدون نظرداشت ملاحظات گوناگون امنیتی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، تلاش طراحان لایحه را با تردیدهای اساسی روبرو میسازد.
قانون مدنی ایران، خون پدر را برای انتقال ذاتی تابعیت به فرزند به رسمیت میشناسد و مادران ایرانی این حق را ندارند که به محض تولد، تابعیت خود را به فرزند منتقل کنند؛ این قانون باعث ایجاد وضعیت بسیار بغرنجی در فرزندان حاصل از این نوع ازدواج شده است.