آیا پیاده روی ظریف و کری و گفت و گوی تلفنی روحانی و اوباما و گفت و گوهای عراقچی و وندی شرمن و...به معنای مذاکرات مستقیم و بدون واسطه نبود!؟ نتیجه چه شد!؟ تحریم ها به تاریخ پیوست!؟
رویکرد دولت قبل در سیاست خارجی، نه تنها الگو به حساب نمی آید بلکه دقیقا یک «درس عبرت» برای دولت فعلی و به ویژه دستگاه سیاست خارجی است.
مشکل اصلی جریان اصلاح طلب، فقدان پایگاه اجتماعی قابل توجه و فقدان برنامه کاربردی برای اداره کشور است.
روزنامه غربگرایی که شش سال پیش ادعا میکرد «امضای وزیر امور خارجه آمریکا تضمین برجام است»، حالا از موضع طلبکاری ادعا میکند توقع داشتن تضمین، بهخاطر فقر دانش تاریخی روابط بینالملل است.
علیرغم اینکه در دولت روحانی، ایران و آمریکا مستقیم مذاکره کردند و حتی فراتر از دیدار دوجانبه نیز پیش رفتند، اما در همین مقطع تحریم ها دو برابر شده و همزمان در قلب راکتور هسته ای نیز بتن ریخته شد.
امروز جوانان عزیز ایران می توانند تبعات معضل کم آبی را به حداقل ممکن برسانند. شرط تحقق این مسئله آن است که طرفداران «تز آبگوشت بزباش» و مروجان شعار «ما نمی توانیم» کمی هم به فکر مردم باشند.
آیا مدعیان اصلاحات که روزنامه شرق یکی از اصلیترین تریبون آنهاست، با اسلام و انقلاب مشکل دارند؟!
اکنون سالهای طولانی است که پروژه «معرفی امامِ منهای خط امام» به کارویژه اصلی افراطیون اصلاح طلب بدل شده است. همان طیفی که هیچ اعتقادی به مردم سالاری ندارد و مروج اسلام آمریکایی است.
در شرایطی که هنوز چک برگشتی آمریکا در مورد توافق هسته ای روی میز است، افراطیون اصلاح طلب از این مسئله عبور کرده و مدعی هستند که باید برجام را بزرگتر و طولانی تر کنیم.
این رسانه ها پیش از این از حامیان اصلی اجرای سند ۲۰۳۰ در ایران بودند. این در حالی است که سند ۲۰۳۰ سندی ضدزن و ضدخانواده و در راستای فروپاشی نهاد خانواده تنظیم شده است.
طیف تندروی اصلاح طلب دقیقا هماهنگ با دستورالعمل دشمن، اصرار دارد تا ایران گام به گام بهانه های آمریکا را رفع کند. این اقدام بیش از آنکه ناشی از غفلت و سهل انگاری باشد، رنگ و بوی خیانت دارد.
جریان اصلاح طلب از کارنامه مجلس یازدهم هراس دارد. به همین منظور رسانه های این طیف به صورت روزانه و مستمر مجلس را آماج حمله و تخریب قرار می دهند.
رسانههای زنجیرهای وابسته به ائتلاف اشرافی حاکم بر دولت سابق، بازی تکرار پرحجم یک دروغ و جنجال گسترده برای واقعیت جا زدن آن را در پیش گرفتهاند.
هیچکس مخالف مذاکره نیست، بلکه مخالفت اصلی با امتیازدادن یکطرفه و چوب حراج زدن بر دارایی ها و مولفه های قدرت کشور و ملت ایران است.
در دولت قبل، قصور و تقصیرهای دولتمردان به بهانه های مختلف و از جمله انداختن تقصیرها به دولت قبلی با بی اخلاقی توجیه می شد. اما در دولت سیزدهم چنین رویکردی مشاهده نشده است.
رسانه های اصلاح طلب به عنوان حامیان اصلی مفسدان دانه درشت اقتصادی و مدیران نجومی بگیر، با تحریف ماجرا، اینگونه القاء می کنند که مجلس در پی محرمانه کردن اموال مسئولین است.