یک سرخه ای از دنیا رفته بود و فرشته الهی آمد و گفت من ربّک؟ جواب داد: «زنونابین». پرسید من نبیّک؟ پاسخ داد: «زنونابین». پرسید ما کتابک؟ باز جواب داد: «زنونابین».
در ابتدا، علت یا بهانه تظاهرات، اعتراض به شرایط اقتصادی، بیکاری و فساد اداری عنوان می شد. اما به تدریج معلوم شد این قبیل مشکلات مردم، فقط دستاویز سازمان دهندگان اصلی فتنه و آشوب است.
اکنون خطر مهم، آمریکا نیست که دستش رو شده. اروپایی ها به ویژه فرانسه هستند که آقای روحانی، تصویر میانجی دلسوز را از آنها ترسیم می کند. این تحریف، خطرناک و پر خسارت است.
چنین بانک هایی هنگام تلاطم های اقتصادی نیز راسا وارد خرید و بلوکه کردن املاک بزرگ و ارقام سنگین ارز و سکه می شوند، نظیر نقشی که در تورم سال های 90 و 91 داشتند.
رشد محبوبیت عمومی آیت الله رئیسی در حالی اتفاق می افتد که به اذعان "علی صوفی" عضو شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان، محبوبیت آقای روحانی به زیر 10 درصد رسیده است.
آیا پنهان کردنی است که یانکی ها، تا روز آخر قبل از سفر، برای روحانی و ظریف ویزای شرکت در نشست سازمان ملل را صادر نکرده بودند و آخر سر هم، هیئت همراه، نصف و نیمه به این سفر رفت؟
ما در نقطه عطف تاریخ ایستادهایم. «روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید- حالیا چشم جهانی نگران من و توست».
تلفات و اسیر دادن ارتش عربستان، در مقیاس چند تیپ و چند هزار نظامی، کم سابقه است. زمامداران بدمست و بی عقل سعودی خیال می کردند کار یمن را ظرف چند هفته تمام می کنند.
مردم ما مذاکره ندیده نیستند. آن هم با دولتی که به تصریح آقای روحانی، دنبال راهزنی بین المللی و توهین است.
وقتی آمریکا قطعنامه سازمان ملل را حرمت نمیگذارد و اروپا ناتوانیاش را به نمایش میگذارد، تنها راه ما تکیه بر عزت، غرور و اقتدار ملی خودمان است.
چند ساعت بعد، معاون ارتباطات دفتر رئیسجمهور ضمن تکذیب خبر رویتر اعلام کرد "آنچه رویترز به نقل از روحانی در مورد آمادگی برای اصلاح یا کوتاه آمدن از برجام زده، صحیح نیست".
عجیب نیست؟ بر حسب ظاهر، انگلیسی ها و آمریکایی ها باید در قبال برخورد های سخت و قاطع ایران، شاکی می شدند و برجام را که نرمش طرف ایرانی بود، روی سرشان می گذاشتند و حلوا حلوا می کردند.
چرا چنین شد؟ چون روزی که دستپاچه بودند و هیجان "توافق به هر قیمت" را داشتند، تذکر های ناصحانه اهل فن، ویژه رهبر حکیم انقلاب را نمی شنیدند:
آنها سیلی های آبداری در این چند ماه، درست جلو چشم کنجکاو ملت ها، از ایران و متحدانش خورده اند. آمریکا، سر ماجرای سرنگونی پهپاد فوق مدرن و گران قیمتش که وارد قلمرو ایران شده بود، تحقیر شد.
سفر هیئت ایرانی به نیویورک و برخی مواضع و ملاقاتها بهانه ای شد تا شبکه رسانه ای سازمان یافته، مجددا در توهم مذاکره و رونق اقتصاد از طریق واگذاری امتیاز به دشمن بدمد.
این که سران فرانسه و انگلیس با آقای روحانی ملاقات کنند و در همین حیص و بیص، خط و نشان بکشند و به جای اظهار شرمندگی از بدعهدی، طلبکاری نشان دهند، اتلاف وقت رئیس جمهور ماست.
همزمان اعلام شد سران فرانسه، انگلیس و آلمان، قبل از دیدار با روسای جمهور آمریکا و ایران، به منظور هماهنگسازی راهبرد خود در خصوص ایران با یکدیگر دیدار و رایزنی خواهند کرد
مذاکره، مقدمه رسیدن توافق و تعامل (عمل متقابل) است. طرفین حداقل هایی را قائل هستند که کف مذاکره است و نمی توان از آن عقب نشینی کرد.