سرویس حاشیهنگاری: در هفته گذشته خبری از قول یکی از اعضای شورای شهر تهران منتشر شد که در آن از تصویب بودجه سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران خبر میداد. در این خبر ذکر شده بود که 150 میلیارد تومان بودجه تصویب شده این سازمان در سال جاری است که 128 میلیارد آن مربوط به هزینههای جاری سازمان و مابقی برای حمایت از طرحهای فرهنگی است!
پس از شنیدن چنین خبر عجیب و البته تاسفباری به سراغ یکی از فعالان جبهه فرهنگی انقلاب رفتیم و نظر او را در این زمینه جویا شویم.
رحیم مخدومی که از نویسندگان پیشکسوت جبهه فرهنگی انقلاب محسوب میشود چند سالی است که به واسطه راهاندازی موسسه فرهنگی انتشاراتی رسول آفتاب با تشکلهای خودجوش فرهنگی مختلفی در سراسر کشور در ارتباط است. به همین خاطر به سراغ وی رفتیم تا نظر ش را در مورد سیاست گذاریهای مالی حوزه فرهنگ جویا شویم.
مخدومی در پاسخ به سوال خبرنگار حلقه وصل در رابطه با سیاستگذاریهای صورت گرفته در حوزه تخصیص منابع مالی در حوزه فرهنگی در سطح کلان کشور گفت: در رابطه با موضوع فرهنگ باید گفت، اهمیت بالای حوزه فرهنگ باعث شده که نظام جمهوری اسلامی برای آن یک وزارت خانه تشکیل بدهد و مجموعههای زیادی زیر نظر آن فعالیت کنند. ولی در این زمینه سوالات مختلفی وجود دارد.
وی ادامه داد: اولین سوالی که به ذهن میرسد این است که آیا اینها نقش خودشان را به درستی ایفا میکنند؟ در واقع مطالبه جامعه در این زمینه اول از همه از اینهاست. چرا که نقش این افراد برای انجام کار فرهنگی تعریف شده است و پست و مقامها و بودجه و اعتباراتی که به آنها عطا شده نیز در همین رابطه است.در درجه دوم با افراد و گروههایی طرف هستیم که نه بودجه و اعتباری در رابطه با مقوله فرهنگ میگیرند و نه پست و مقامی در این حوزه دارند ولی خودشان به صورت خودجوش و انقلابی وارد این عرصه شدهاند.
مدیرعامل انتشارات رسول آفتاب افزود: در رابطه با گروه اول باید گفت، با توجه نگاههای سیاسی و حزبی که وارد این حوزه میشود، اگر این گروه به وظایف خود درست عمل نکنند، عملاً اهرم مناسبی برای ارزیابی و کنترل آنها وجود ندارد. در واقع ما در این شرایط نمیتوانیم تضمینی برای وجود چشماندازی مطلوب در حوزه فرهنگی داشته باشیم.
وی تصریح کرد: باید قبول کرد زمانی میتوان این دور باطل را برهم زد، که به نیروهای مومن و انقلابی گفت که منتظر مسئولین نباشید و گیوهها ور بکشید و وارد میدان فرهنگ شوید. البته این دلیلی بر این موضوع نیست که ما از نهادهای فرهنگی دولتی مطالبهای در مورد وظایف ذاتیشان نداشته باشیم، بلکه ما نباید منتظر فعالیت آنها باشیم و نقش خودمان را ایفا کنیم.
مخدومی در رابطه با مسئله پیش آمده در ارتباط با تصمیم سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در رابطه با تخصیص تنها 14 درصد از بودجه خود برای عملیات فرهنگی و اختصاص مابقی آن به هزینههای جاری نیز گفت: این آماری که در رابطه با تخصیص بودجه سازمان فرهنگی وجود دارد، بسیار وحشتناک است! اصلا منظورشان از بودجه جاری چیست که بخواهند 128 میلیارد به آن اختصاص دهند؟! بهتر بود که سازمان فرهنگی شهرداری تهران در این زمینه اطلاعات بیشتری میداد و مشخص میکرد که منظور از هزینه جاری چیست؟ قرار است خرج زیرساختها شود و یا مثلا قرار است ساختمان جدیدی بخرند و یا قرار است این هزینهها صرف نیروی انسانی شود؟
وی در ادامه افزود: این گونه تخصیص بودجه دادن را میتوان همچون مثال «آفتابه لگن هفت دست، ولی شام و ناهار هیچی!» دانست. امروز ما در جامعه تشکلهای متعددی را میبینیم که در ساختمانهای استیجاری و حتی مخروبه و گاهاً یک اتاق، دور هم جمع شدهاند و کارهای عمیق و ریشهای در حوزه فرهنگی انجام میدهند در حالی که در تامین هزینههای پژوهش خود مشکل دارند و اصلا هم اهل توقع برای دریافت حقوق اولیه خود نیستند. آن وقت شنیدن چنین خبرهایی از تخصیص بودجه در یک سازمان بزرگ فرهنگی بسیار ناراحت کننده است.
مخدومی در پایان گفت: البته شاید مدیران این سازمان در رابطه با این بودجه و نحوه تخصیص آن صحبتهایی داشته باشند ولی باید نسبت به آن شفاف سازی کنند.