
سرویس پرونده: مستند میرسلیم با یک عبارت کاملا حزبی و تشکیلاتی و آغاز میشود و مشخص میکند که این جماعت یعنی موتلفهایها شدیدا به مسایل حزبی خود پایبندند. ۹ دی ۹۵ برای آنها نقطه عطف تاریخ است چون در طول سال های متمادی از آغاز انقلاب تاکنون نامزدی مستقل و بدون مشارکت دیگر گروه ها انتخاب کرده اند. نکته مهم اینکه در نریشن فیلم گفته می شود موتلفه ای ها "بزرگی" از میان خود را برای کاندیداتوری انتخاب می کنند.
فیلم با تصاویر بی کیفیت از اجلاس موتلفه آغاز می شود و معلوم است برنامه ای پیش بینی شده برای استفاده از این تصاویر در یک فیلم مستند نداشته اند.
روایت زندگی و تولد مصطفی میرسلیم و عکس های کودکی و نوجوانی او در ادامه می آید و کار به پخش صدای امام خمینی در سال ۴۲ می رسد.
میرسلیم هم در دفتر کار و در یک قاب بسته در حالی که کتابخانه را پشت سر دارد، زندگی و مبارزاتش را روایت می کند.
کارگردان تلاش کرده با استفاده از دو دوربین در این مکان بسته تنوعی به نماها بدهد اما متاسفانه خط فرضی را شکسته و قطع این دو قاب به هم، تصویر نامناسبی ارائه می دهد. علاوه اینکه این قاب تازه هم چیز جدیدی ندارد و باز یک کتابخانه دیگر را شاهدیم.
فیلم ساز خواسته با استفاده از تنوع تصاویر و عکس های آرشیوی کمی از خستگی روایت فیلم بکاهد. تصاویر دوره دانشجویی میرسلیم در فرانسه و سخن گفتن به زبان فرانسوی در اولین نشست خبری انتخاباتی همراه با زیرنویس به این مهم کمک کرده است.
میرسلیم در این فیلم مدعی می شود که طراحی نقشه اولیه مترو تهران در سال ۵۴ کار او بوده است.
فیلم همچنان با همین ریتم ثابت و البته با تکیه بر حضور بزرگان موتلفه مانند حبیبی و بادامچیان جلو می رود و عرصه های مختلف زندگی میرسلیم را درمی نوردد. استفاده از ترانه های ملی و ایرانی هم چاشنی فیلم است
نکته ای که در ادامه روایت میرسلیم از زندگی اش و فعالیت هایش مشخص می شود اینکه وجود افرادی مانند میرسلیم یا نشان حضور ابوعلی سیناها و نخبگان در دولت هاست یا نشان از غلبه ابوالمشاغل ها و آشفتگی در کار دولت هاست. از مهندسی و طراحی مترو گرفته تا معاونت سیاسی وزارت کشور تا امور جنگ زدگان تا رئیس نهاد ریاست جمهوری تا مشاور در امور تحقیقات رئیس جمهور تا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تا طراحی موتور ملی و حتی ریاست فدراسیون نجات غریق، ملغمه ای است از موضوعات باربط و بی ربط و مسئولیت هایی که کسی آنها را ارزیابی نکرده است که بالاخره یک مدیر در عرصه فرهنگ موفق بوده یا در عرصه صنعت یا ورزش؟ و اصلا چرا یک فرد فنی باید بر راس مهم ترین وزارتخانه فرهنگی تکیه بزند؟
مستند میرسلیم می تواند به شناخت بیشتر مخاطب از شخصیت و افکار او کمک کند اما به لحاظ هنری نمی توان گفت کاری متفاوت و تازه انجام شده است.